Nog steeds in Colombo

Hallo allemaal,

Ja, inderdaad, al weer een update! Ik maak hier veel mee en dat wil ik graag met jullie delen. Op zaterdag 3 mei zijn we op bezoek geweest bij oude bekenden nl. Yonaga en haar moeder Jeanet. In 2008 toen ik in het kindertehuis vrijwilligerswerk ging doen, had Jeanet met haar man de leiding. Helaas is Augustine overleden, dat wisten we. We hebben gesproken met Yonaga over de periode dat zij in het tehuis woonde samen met veel andere kinderen. Een hele verandering, want Yonaga is enig kind. Plotseling moest ze de liefde van haar ouders delen met de andere kinderen. Ze heeft wel eens aan haar ouders gevraagd of ze nog wel van haar hielden. Kan ik me iets bij voorstellen. Toch kijkt ze terug op een mooie periode in haar leven.

Zondag zijn we samen op bezoek geweest in het bejaardenhuis van Salvation Army. Voor Dik ook erg leuk om een paar mannen te bezoeken die hij nog kent. De bewoners zijn nog steeds heel blij met hun beddengoed wat ze als kerstkado hebben gekregen. Deze mensen zijn zo dankbaar, ongelofelijk!!

Maandag was weer een intensieve dag. Eerst naar de supermarkt samen met Robinson, broer van Maureen en Nixon, de tuctuc driver. Voor een paar families hebben we een voedselpakket gekocht. Robinson kent deze families. Als je ziet hoe deze mensen wonen, maakt dat veel indruk. Ze hebben geen water en geen elektriciteit. Bij ons is een schuurtje of garage 100.000 keer beter. Het eerste hutje wat we bezoeken is te klein om allemaal in te kunnen slapen. Er ligt één matras op de grond, de anderen slapen gewoon op een dun matje. De vader huurt een tuctuc en in de avond en nacht gaat hij aan het werk dan hebben de moeder en hun 3 kinderen iets meer ruimte. Hij slaapt overdag als de 2 oudste kinderen op school zijn. Robinson laat me nog even de plek zien waar ze zich kunnen verfrissen en hun kleding kunnen wassen. Ongelooflijk!

Op weg naar het volgende gezin. Ook een gezin met 3 kinderen. De vader heeft geen vaste baan, dus ook geen vast inkomen. Hier geldt de regel: ‘wie niet werkt, zal ook niet eten’. Het straatje waar deze familie woont, is super smal. Je moet oppassen dat je niet valt en als het regent is het een smal riviertje geworden. Mooi om de blijde gezichtjes van de kinderen te zien!

Op dinsdag is het verkiezingsdag. Dik werkt een halve dag in het hotel en ‘s middags gaan we oude bekende plekjes bezoeken zoals het Mount Lavinia Hotel in het zuiden van Colombo. Het hotel is meer dan 200 jaar oud en prachtig om te zien. Het uitzicht is ook super, want het ligt direct aan de Indische Oceaan. Helaas was het terras gesloten vanwege de verkiezingen, alleen gasten mochten er gebruik van maken.

Woensdagmorgen rond de klok van 10 uur werd ik verwacht in het hoofdkantoor van Salvation Army. Rohini, de majoor van het elderlyhome had me gevraagd daar te komen. De big boss van deze organisatie, Nihal Hettiarachchi, kwam en nam ons mee naar zijn kantoor. Hij had allerlei vragen over de reden van mijn vrijwilligerswerk. We hadden een mooi gesprek. Aan het eind kwam hij met een soort ‘plaquette’, een teken van dankbaarheid, dat hij mij wilde aanbieden voor alle jarenlange hulp die we konden geven namens ‘Hermien’s Helping Hands’. Ik was verbaasd, dat snappen jullie vast wel. Het volgende had hij op zijn Facebook pagina geschreven:

“We take this opportunity to express our heartfelt appreciation to Mrs. Hermien van der Linden and her family for their steadfast support as valued donors to The Salvation Army’s social institutions in Sri Lanka. Today, we honour her remarkable generosity and the compassionate commitment shown towards the holistic care and well-being of children, youth, and elders in our homes. Her dedication to this mission of hope and transformation continues to make a lasting impact in the lives of many, and we are deeply grateful for her partnership in this vital ministry”.

In een busje van Salvation Army zijn we naar het girls home gereden waar Sarojini werkzaam is. Ik ken haar ook al jaren. Ze is een vrouw met veel liefde in haar hart die zij geeft aan kinderen in de tehuizen van Salvation Army. Toen ik binnenkwam waren er 3 jonge meisjes die me een bloem gaven. Sarojini had tranen in haar ogen toen we elkaar omhelsden. De drie meisjes stonden verbaasd naar haar te kijken. De meisjes hielden alle drie mijn arm/hand vast en lieten niet meer los. Oei, dit raakte me diep!! Deze kinderen kennen me niet eens! Trieste verhalen hoorde ik over de redenen waarom de kinderen niet meer thuis bij hun ouders kunnen wonen. Op dit moment zijn er 25 meisjes in dit tehuis. Allemaal kinderen die opgroeien zonder hun ouders. Wat een ellende weer!!

Later hoorde ik dat de 3 meisjes die me verwelkomden nog maar een paar weken in dit tehuis wonen. Ik zag hoe Sarojini de meisjes nu al in haar hart gesloten had. Sarojini liet mij de kamers zien waar de meisjes slapen. Hier ziet er ontzettend netjes uit en ze wist niet dat ik kwam. Ook de kledingkast zag er super uit. Petje af voor Sarojini!!!

Rohan, die ik nog ken uit het kindertehuis in Wattala sinds 2008, had ons uitgenodigd voor het dinner samen met Ruwan. Hij heeft mij in contact gebracht met dit kindertehuis waar ik jarenlang als vrijwilliger actief was. Rohan wilde ons trakteren; hij vond dat we altijd zoveel hadden gedaan voor hem. Nu was het zijn beurt om iets terug te doen. We hadden een heel gezellige avond met elkaar! Heel bijzonder om Rohan nu te zien als volwassen man, maar voor mij is hij nog een heel lieve ‘boy’.

Giften zijn super welkom!!!

NL 46 INGB 0008 9724 68t.n.v. H.J. Hoogeveen over HHH

Een warme groet,

Hermien