Laatste dagen Lima

For the translation in English, please scroll down.

Lieve lezers,

Na bijna 10 jaar buitenland ervaring zou je denken dat ik het nu wel weet: drie weken in Nederland is veeeeeeeel te kort. Vaak zijn de keuzes waar ik voor kom te staan op zijn zachtst gezegd "lastig". Ik wilde om verschillende redenen 'even' terug, maar omdat onze tijd in Lima maar heel tijdelijk zou zijn, wilde ik ook weer niet te lang weg. Het doen van vrijwilligerswerk is niet vrijblijvend, vind ik. Dus ook dat was een van de beweegredenen om niet te lang weg te gaan.

Inmiddels ben ik al lang weer terug, maar jammer genoeg had ik nog geen gelegenheid gehad om naar de kindertehuizen te gaan, want direct bij aankomst in Lima ben ik ziek geworden. Heb weer een infectie opgelopen in mijn luchtwegen en inmiddels weet ik dat dat veel tijd kost om mijn energie weer op een normaal peil te krijgen. Helaas, maar niets aan te doen.

Wel heel jammer dat ik hierdoor een bijzondere viering in het meisjestehuis moest missen. De zomervakantie is voorbij en alle meisjes hebben nieuwe schoolspullen gekregen van de vrijwilligers. Het werd een leuke dag die eindigde in de tuin van een van de vrijwillgers waar twee zwembaden in de tuin werden geplaatst speciaal voor deze dag! Wat geweldig voor deze meisjes die afgestaan en verlaten zijn door hun familie. Deze vrijwilligers zijn hun familie geworden!!

Jammer genoeg is ook duidelijk geworden dat we Lima sneller dan we hadden verwacht, zullen verlaten. De klant waar Dik voor werkt, heeft het contract per 1 april opgezegd. Een maand eerder dan we hadden verwacht en de reden is dat er financiele problemen zijn.

Van 2 t/m 9 april gaan we nog even vakantie vieren in Peru. Er zijn een aantal bijzondere plekjes die we nog heel graag willen bezoeken. Op 11 april hopen we dan terug te gaan naar Bangkok, waar we op 13 april hopen aan te komen. Het is natuurlijk helemaal aan de andere kant van de wereld: ongeveer 28 uur vliegen met drie verschillende vliegtuigen en bij aankomst 12 uur tijdsverschil. Dat zullen we wel weer even merken!! Maar.....in Thailand is het dan Songkran, een periode van een paar vrije dagen en dat is natuurlijk heerlijk. Kunnen we samen even bij komen van de reis en de jetlag.

Even terug naar mijn laatste nieuwsbrief. Daarin schreef ik dat we met de vrijwilligers van het girlshome een dagje uit zouden gaan. Dat hebben de dames nog even georganiseerd vlak voor ik naar Nederland vertrok en het was echt super!!

Deze vrouwen houden wel van een feestje, dus er waren heuse pruiken en super zonnebrillen zodat je bijna niemand meer herkent. Samen met nog twee vrouwen, Giannina en Cucha waren wij de eersten die in de bus gingen zitten. Op verschillende plaatsen stapten een paar vrouwen in en wij hadden dan de pruiken en brillen op als welkom! Dat gaf natuurlijk de nodige hilariteit en iedereen deed gelijk ook een pruik en een bril op voor de volgende vrouwen die instapten. Het was echt heel erg leuken we hadden een hoop lol!

Ook bijzonder, toen iedereen ingestapt was, werd er door een van de vrouwen een gebed uitgesproken voor een veilige reis. Mooi om dat ook mee te maken!!
Het was erg leuk om eens even buiten Lima te kijken. Daar was nog niets van gekomen, omdat Dik steeds moet werken. Dit uitstapje was dus een buitenkansje voor mij.

We gingen naar Antioquia in de provincie Huarochiri. Ongeveer drie uur rijden van Lima. Het is een piepklein bergdorpje waar mensen voornamelijk leven van het toerisme. Het ligt op 1500 meter hoogte en je rijdt over smalle bergweggetjes waar je niet eens een tegenligger kunt passeren. Bijzonder om te zien hoe de bergen eruit zien: er groeit bijna niets, alleen in de buurt van een riviertje groeit er het een en ander.

Nu we weten dat we al zo gauw weer zullen vertrekken, kijk je met andere ogen naar bijvoorbeeld de geweldige mooie Stille Oceaan. Wij, als zeilers, houden van de zee en het verveelt nooit om daar heerlijk te wandelen. Gelukkig ben ik weer zover hersteld, dat ik dat weer kan en het is maar 10 minuten lopen!

Mijn tijd in Nederland is omgevlogen! Het meest geniet ik natuurlijk van onze kleinkinderen en het is super om tijd door te brengen met onze kinderen. De vijver in onze tuin was bevroren en het was heel erg spannend om te kijken of je op het ijs kon staan!! Ongeveer twee jaar geleden is Dik nog door het ijs gezakt en dat vergeten onze kleinkinderen natuurlijk nooit meer!!

Ook heel erg leuk was de ontmoeting met Regina. Zij is de dochter van onze huisbaas in Lima en ze is net met een studie begonnen in Enschede, de stad waar ik ben geboren.

Samen zijn we naar Elburg gereden, een prachtig vestingsstadje gelegen aan het Veluwemeer. Aan het einde van de middag begon het te sneeuwen. Een super verrassing voor Regina en ook voor mij. We zijn even langs het Veluwemeer gereden en het was echt prachtig!! Wat is Nederland dan toch weer mooi!!

Waarschijnlijk is dit ons laatste jaar dat we in het buitenland wonen; volgend jaar maart hoopt Dik met pensioen te gaan. Dat zal ook wel heel bijzonder zijn.

In ieder geval hebben we dan veel meer tijd om van onze kleinkinderen te genieten. Bovendien hopen we half juni voor de vijfde keer opa en oma te worden!!

Een hele mooie reden om weer terug te gaan. Mijn reis naar Nederland, vanuit Bangkok, is al weer geboekt!!


Lieve groet uit Lima,
Hermien

Ps. Inmiddels heb ik al afscheid genomen in het tehuis voor meisjes. Ik heb getrakteerd op stroopwafels die je hier gewoon in de supermarkt kunt kopen. Eerst heb ik nog even een klein toespraakje gehouden wat Giannina heeft vertaald naar het Spaans.

Deze meisjes hebben een plekje in mijn hart; in mijn vorige updates schreef ik al over het verdriet dat, helaas voor veel kinderen op hun levensweg komt. Net als alle andere kinderen hebben zij liefde en aandacht nodig. Helaas is dat niet voorradig als je opgroeit in een kindertehuis.

Mooi en bijzonder om nog even te vermelden dat ik een schort kreeg wat de vrijwilligers dragen tijdens hun werk in het kinderhuis. Met de mooie naam van de groep: " Semillas de Alegria", wat "Zaden van Vreugde" betekent. Heel mooi dat een van de kinderen mij dit aanbood!

Ik ben er trots op dat ik een officieel lid ben van hun groep!!!!

Ook heb ik tijdens de ladies meeting getrakteerd op stroopwafels. iedereen vond ze ontzettend lekker! Deze wekelijkse bijeenkomsten ga ik zeker ook missen!!

Beloved friends,

Already three weeks back in Lima, but unfortunately I came back rather sick. My bronchi are very sensitive and during my last days in the Netherlands I caught a nasty cold. Again I got an infection. I went to the hospital to see a doctor who prescribed me anti-biotics.

Very sorry that I was too ill to visit the children in the different homes. The summer holidays are finished and the girls of the girlshome were celebrating with a nice party. The volunteers bought new school items for all the girls and they were very happy. So nice to see!! Of course, these girls like to have the same things as any other children. They do not like to be different!!

The children home also provide schoolbags but eveybody can see that these children are living in a children home because of the name on the schoolbag. That is not good for their self esteem, so a very good reason to buy new and beautiful ones for them!! The party ended in the garden of one of the volunteers. There the girls got the possibility to swim in a pool, rented by the group of volunteers. How nice for all these girls!!

Very sudden, there is an end coming to our stay in Lima. The client of the company Dik is working for, will terminate the contract on the first of April. It is sad because we like to live in Lima. The people we met, are very friendly and it is easy to make contact with them. The weather is lovely and we love the Pacific. It takes me 10 minutes to walk to the coast and it is lovely to be there. We like to visit Union Church on Sundays and I like to go the ladies meeting on Wednesdays.

Just a few days before I left for the Netherlands, we went out with the women who are volunteering in the girlshome. This group of women call themselves "Semillas de Alegria". What a nice group of women!! We had a lot of fun and it was very nice to see more from Peru. We went to Antioquia, a very small village in the mountains at 1500 meter.

The women of the group like to have a party, so there were wigs and big sunglasses for everybody. The mountains are without any vegetation since the amount of rainfall in a year is around the same as in Bangkok, only than in 5minutes. I have been in the desert in Dubai, but this is different.

High mountains and valleys with only some brushes along the river (water coming all the way from melting snow from the Andes). The roads in the mountains are very narrow and you cannot pass other cars. It was a very nice experience.

In the Netherlands I met Regina, the daughter of the landlord who started to study in Enschede, the city where I was born. I showed her a beautiful little town close to the village we are living, Elburg. In the afternoon it started snowing: how nice for Regina but also for me. I took her to the 'Randmeren', a kind of lake where the water had turned into ice. Everything was white because of the snow. It was reallly very beautiful!! We had a great time together!!

I was able to spend a lot of time with our children and grandchildren. The grandchildren love to stay with me and I loved it enormously. The pond in our garden was frozen and it was very exciting to try if the ice was strong enough for them to walk on the ice. We had a lovely time together!! But three weeks is too short!

I already booked my next flight to the Netherlands, because we become grandfather and grandmother for the fifth time in June!!! A very good reason to go back!!!

It is our plan to visit Cusco and Machu Picchu. From there we will take a touring car to Puno, which is a small city adjacent to Lake Titicaca. We will leave on April 2nd from Lima and return on the 9th. One last day in Lima before we depart to Bangkok on the 11th. All in all, very soon!!

With love,
Hermien

Ps. In the meantime I had to say goodbye in the girlshome. I will miss these children very much. The most important thing they miss is love. Very sad! I bought "stroopwafels" in the supermarket, a Dutch cookie for all the girls and the workers. I got a very special gift from the group of "Semillas de Alegria", an apron what the volunteers are wearing during the time they are in the girlshome. So, now I am a official member of their group! Very special for me and I am proud of it!!

At the ladies meeting from The Union Church, I also had to say goodbye. I surely will miss these women. it is so easy to make contact with them!!