Van Zweden tot Sri Lanka

Van Zweden tot Sri Lanka.

Hallo allemaal,

Eind juni, toen ik mijn laatste update plaatste, was het nog volop zomer en waren we al 4 weken onderweg met onze zeilboot. Toen we weer terug kwamen in onze thuishaven was het ineens eind september. Vier maanden zijn we onderweg geweest en ik kan het me bijna niet voorstellen. Het was echt heel bijzonder om dit samen met Dik te doen. We zijn in Duitsland, Denemarken en Zweden geweest. We hebben bijna 3500 km afgelegd. Er is maar één woord voor: het was geweldig!! We zijn blij en dankbaar dat we dit samen kunnen doen.

Onderweg naar Zweden hadik contactgehad met Rohini, majoor van Salvation Army, ofwel Leger des Heils. Zij runt het bejaardenhuis in Colombo(Sri Lanka) en ik ken haar al sinds 2008 toen we zelf in Colombo woonden. Ze vertelde dat er op de mannenafdeling geen t.v. meer was. Hij was kapot gegaan en kon niet meer gemaakt worden. De dagen in een bejaardenhuis doorbrengen in Colombo is niet echt fijn. Niet te vergelijken met hoe onze bejaarden wonen in een zorgcentrum. Een t.v is dan zeker een ‘must’. Ik heb weer contact gehad met Maureen, mijn vriendin in Colombo en we hebben 500 euro overgemaakt zodat ze daarvoor een goede t.v. konden kopen.

Een paar dagen later belde Rohini weer met het bericht dat intussen iemand een goede tv had geschonken. Ze vroeg of ze het geld mocht gebruiken voor reparatie van een aantal bedden en wat pannen om stringhoppers te maken, een zeer traditioneel en geliefd recept.

Een paar dagen later stuurde ze me foto’s van de gerepareerde bedden. Dan schrik je toch wel even.Wat een verschil met wat wij gewend zijn!!

Maureen heeft de rest van het geld gebruikt voor voedsel pakketten voor de mensen in de sloppenwijken en Rohini stuurde me de rekening van de gerepareerde bedden, 11 in totaal (Sri Lankan Roepie 53000) 260 euro.

Inmiddels heb ik al weer contact gehad met Rohini ivm kerstkado’s voor de inwoners van het tehuis. De meeste mensen hebben geen familie. In Sri Lanka is het de gewoonte dat kinderen zorgen voor hun ouder wordende ouders. Deze gaan dus bij de kinderen in huis wonen. In het bejaardenhuis wonen mensen die geen kinderen of familie hebben die deze zorg op zich kunnen nemen of ouderen die al een periode geen onderdak hebben en dus op straat zwerven. Heel triest.

Al heel vaak heeft HHH kunnen zorgen voor kerstkado’s. Dan gaat het om heel simpele en noodzakelijke dingen, zoals een nachtpon voor de dames en een sarong voor de mannen. Kosten zullen ongeveer 250 euro zijn.

Daarnaast willen we graag weer voedselpakketten rondbrengen voor de minderbedeelden in Colombo. Dat zijn een heel aantal voor mij bekende families.

Voor Bangalore willen we graag bijdragen voor de kerstkado’s van de kinderen die op Yuvalok Foundation zitten, de school voor sloppenwijkkinderen. Hier gaat het ook altijd om noodzakelijke dingen en beslist geen luxe kadootjes.

In mijn vorige verslag schreef ik over Yuvalok Foundation die een nieuwe food truck nodig hadden. De voeding voor kinderen die de scholen bezoeken wordt vanuit een centraal punt naar de verschillende scholen gebracht. Het gaat om 900 maaltijden per dag. We hebben eind juni 1250 euro kunnen doneren en afgelopen week kreeg ik een berichtje van Nel Antonides, van YuvalokChild in Nederland, dat de food truck was gekocht. Nel en Engel Antonides zijn op dit moment in Bangalore en Nel stuurde me foto’s van de nieuwe truck.

Dat is geweldig nieuws!!!

Als laatste hebben we dan nog ProVisionAsia (PVA), een organisatie die zich inzet voor mensen met een beperking in Bangalore.

Eind mei hebben we 2000 euro kunnen doneren voor PVA. Zij zaten in ernstige financiële problemen omdat het aantal sponsoren flink was gedaald. Krupa Paulson was ontzettend blij met deze gift want vooral voor Mithra Special School zag het er niet goed uit.

Ook de kinderen van Mithra Special School wil ik graag helpen met een kerstkado.

Krupa ken ik sinds 2014 en ze is een geweldig enthousiaste, oprechte en liefdevolle medewerker. Ik heb haar gevraagd om uit te leggen waarom zij voor PVA wil werken. Inmiddels heeft ze een leidinggevende fuctie. Ze is ‘Director of People and Programs’.

Het verhaal van Krupa, een spontane jonge Indiase vrouw die ik heb leren kennen en waarmee ik met heel veel plezier heb samengewerkt. Wij delen ook de beweegredenen voor dit werk. Voor veel mensen een uiting van humaniteit, maar voor ons nog een (Bijbels) stapje verder, een opdracht vanuit ons gedeeld geloof.

Krupa's woorden.

"Werken voor proVISION ASIA (hierna afgekort tot PVA), een non-profitorganisatie die zich inzet voor gehandicapten in Bangalore, is meer dan alleen een baan; het is een roeping die diep geworteld is in mijn geloof. Mensen vragen zich misschien af waarom ik niet ga voor werk met een hogere financiële beloning, kansen genoeg. Het antwoord ligt in mijn persoonlijke overtuiging, een overtuiging die aansluit bij de waarden en missie die het volgen van Jezus Christus met zich meebrengt.

Mijn reis begon met een ontmoeting die diepe indruk op mij maakte tijdens mijn studententijd. Ik herinner me de dag nog levendig dat ik een tehuis voor jongens met een beperking bezocht. De ervaring die ik die dag op deed zette mijn leven en denken op zijn kop. Getuige zijn van de kracht en veerkracht van deze kinderen, ondanks de uitdagingen waarmee ze werden geconfronteerd, deed iets met mij.

Het was alsof ik mijn doel had ontdekt. Ik besefte dat ik de kans had gekregen om een ​​betekenisvol verschil te maken in de levens van degenen die dit het meest nodig hadden.

Kort na die 'life changing' melde ik mij aan bij PVA om daar met mijn volledige inzet vrijwillerswerk te gaan doen. Elk moment dat ik daar doorbracht zette mijn hart in vuur en vlam. De liefde, zorg en toewijding van het personeel van de organisatie waren buitengewoon inspirerend. Het is een plaats waar compassie, liefde voor de (noodlijdende) mensen met een beperking, kinderen zowel als volwassenen ongeacht hun achtergrond, en het belijden van het geloof in Jezus Christus geweldig samen kwamen (en komen).

Waar ik 13 jaar geleden begon als vrijwilliger heb ik inmiddels de eer om de functie van Director of People and Programs in te vullen, een flinke verantwoordelijkheid die ik graag op me neem.

Mijn toewijding aan PVA heeft ertoe geleid dat ik verschillende cursussen heb gedaan op het gebied van gehandicaptenzorg. Deze gecertificeerde opleidingen hebben mij veel kennis en vaardigheden opgeleverd die ik enorm goed kan toepassen om een positieve en krachtige bijdrage te leveren in de levens van de mensen met beperkingen die op ons pad komen bij PVA.

Tijdens mijn zoektocht verdiepte ik me ook in theologie en dan specifiek op wat de Bijbel zegt over lijden. Niet eenvoudig, maar het heeft mijn christelijk perspectief op compassie, empathie en dienstbaarheid verdiept.

Als Christen ben ik er vast van overtuigd dat mijn werk bij PVA zeker niet alleen een carrièrekeuze is; het is een goddelijke roeping. Het is een uiting van liefde en dienstbaarheid, geïnspireerd door de leringen van Christus, die ons liet zien hoe belangrijk het is om voor de gemarginaliseerden en kwetsbaren te zorgen. Door hier te werken, kan ik mijn geloof vorm geven en een instrument van Gods liefde zijn. Ik wil graag hoop geven en waar mogelijk een ommekeer in de levens van mensen met een beperking.

Ik hoop dat het verhaal over mijn persoonlijke reis en onwrikbare toewijding aan onze missie weerklank mag vinden bij allen die onze zaak ondersteunen, zo ook Hermiens Helping Hands. Uw ondersteuning gaat verder dan een financiële bijdrage, het is tevens een bevestiging van de waarden die ons dierbaar zijn en het verschil dat we gezamenlijk willen maken in de levens van hen die we dienen"

Wat een geweldig mooi verhaal van Krupa.

Jullie hulp is super welkom op:

NL46 INGB 0008 9724 68 tgv H.J. Hoogeveen ovv Kerstgift

Hartelijke groet,

Hermien