BIZAR
Door: Hermien
Blijf op de hoogte en volg Hermien
20 Juli 2017 | Thailand, Bangkok
For the translation in English, please scroll down to the second part
Lieve mensen,
Dik en ik zijn net terug van een paar dagen Zuid-Korea. We hebben Young bezocht die ik heb leren kennen in de periode dat we in Colombo woonden. Heel wat keren zijn we samen op bezoek geweest in het kinderhuis in Wellewatte, Salvation Army (home voor de zwangere vrouwen die hun baby afstaan voor adoptie), en Kusum Sevena (school voor preschool slumkids).
Het bijzondere is dat Young ook nog anderhalf jaar in Amsterdam heeft gewoond om te studeren. Samen met haar dochter Yoon heeft ze mee gedaan aan de ‘Sea Bottom Run’ en met een aantal andere dames, Nicolet en Margreet die we ook kennen vanuit onze Colombo tijd, hebben we haar bezocht in Amsterdam.
Nu waren we dus op bezoek bij haar in Zuid-Korea. We hebben even uitgerekend dat het drie jaar geleden was dat we elkaar voor het laatst gezien hadden.
Wij wonen al een hele tijd in Zuidoost Azië en een tripje naar Zuid-Korea is daarom beter te doen dan vanuit Nederland.
We hebben er geen spijt van! Het was echt geweldig om Young na zo’n lange tijd weer uitgebreid te ontmoeten. Ook hebben we natuurlijk Yoon, Gil-Bong, echtgenoot van Young en de moeder van Young ontmoet. Een heel hartelijk weerzien!!
Het interessante is dat we nu meer weten van de geschiedenis van Korea en die geschiedenis is heftig.
We kwamen s’morgens aan vanuit Bangkok, toch nog 5 uur vliegen, en konden gelukkig vroeg inchecken in het hotel. Even een tukje gedaan en toen stond een paar uur later Young op ons te wachten.
Na een superlange hug gingen we gelijk op pad. Eerst naar Insadong, een heel leuk winkelstraatje met allerlei authentieke winkeltjes en vandaar naar Bukchon Hanok village. Erg leuke straatjes met traditionele huisjes. De bewoners zijn er niet blij mee dat al die toeristen die hun straatjes vullen. Er staan overal bordjes met’ zachtjes praten’ graag. Je kon er ook traditionele kleding huren en er liepen er inderdaad een heel aantal rond.
‘s Avonds nam Young ons mee naar een authentiek Koreaans restaurant waar het eten klaar gemaakt werd op traditionele wijze. Young kan hier natuurlijk uitgebreid over vertellen: hoe je het hoort te eten en welke ingredienten er zijn gebruikt. Het smaakte heerlijk en het zag er erg mooi uit! Zonder haar waren we hier nooit gekomen en hadden we dit heerlijke eten ooit geproefd! Gil-Bong, echtgenoot van Young was er ook bij.
We hadden ook kadootjes meegenomen n.l Venz XL hagelslag en een hele Edammer. Zoals ik al eerder schreef, Young woonde een tijdje in Nederland en toevallig had ze die middag nog gezegd hoe heerlijk de Edammer kaas was, niet wetende dat wij er mee rondliepen.
We hebben een museum bezocht en zo kregen we een beetje een idee van de geschiedenis van Korea. In 1910 werd Korea geannexeerd door Japan tot augustus 1945, toen met de capitulatie van Japan een eind kwam aan de Tweede Wereldoorlog.
Vanwege de aanwezigheid van veel Japanse soldaten in Korea, werd het het principe van ‘troostmeisjes’ ingevoerd. Duizenden jonge Koreaanse vrouwen werden gedwongen om troostmeisje te zijn van een Japanse soldaat. In de praktijk kun je net zo goed spreken van een seksslaaf! Afschuwelijk!!
Young vertelde dat er nog steeds, één keer per week, een paar vrouwen uit die periode, protesteren voor de Japanse ambassade met als doel dat zij eindelijk een spijtbetuiging zouden ontvangen.
Japan ging heel ver in het verdringen van de Koreaanse cultuur. Zo mocht bijvoorbeeld in kranten en op de radio’s de Koreaanse taal niet meer gebruikt worden. Koreaanse monumenten werden verwoest.
Op economisch en industrieel gebied werd er veel verbeterd. De landbouwsector kreeg een flinke duw in de rug, nieuwe technologiën werden geïntroduceerd, de infrastructuur werd verbeterd en ook werd er iets gedaan aan hygiëne en gezondheidszorg.
Op 15 augustus 1945 gaf Japan zich over aan de Geallieerden en kwam er een einde aan deze bezettingsperiode. Tijdens een bespreking in de VS werd besloten om Korea in twee delen op te splitsen. Zuid- Korea kwam onder de VS te staan. Noord-Korea kwam onder het communistische Rusland te vallen.
Het was nooit de bedoeling geweest dat beide Korea’s gescheiden zouden blijven. De Russen werkten niet mee. Nadat de Amerikanen vertrokken vielen de Noord-Koreanen op 25 Juni 1950, met goedkeuring van Rusland en China, Zuid-Korea binnen. Dat was tegen het zere been van Amerika en de Verenigde Naties die in September 1950 Korea binnenvielen bij Incheon. Dat was het begin van een tragische oorlog waar ook Nederlanders meevochten.
In 1953 werd een ‘staakt het vuren’ getekend. Er is dus nog nooit een vredesverdrag getekend en zijn Noord en Zuid-Korea theoretisch nog steeds in oorlog.
De Koreaanse DMZ (afkorting van de De-Militarized Zone) is de bufferzone tussen Noord-Korea en Zuid-Korea en is misschien wel de een van de meest bewapende gebieden ter wereld. In dit streng bewaakte gebied met een lengte van 248 km en 4 km breed staan de Noord- en Zuid-Koreaanse legers tegenover elkaar. Het gebied is niet toegankelijk en ligt vol met landmijnen die niet dodelijk zijn, maar vooral gericht zijn op zwaar letsel van de benen. En juist deze grens is goed voor zo’n 5 miljoen bezoekers per jaar. Onvoorstelbaar, maar de keiharde waarheid. Die bezoekers kijken allen vanaf de Zuid-Koreaanse grens naar het noorden, het land van ‘The Big Leader’, zoals ze Kim Jong-Un plegen te noemen. Bizar!
We hebben dit gebied bezocht en het was echt indrukwekkend. Het is niet toegestaan voor de bevolking van Zuid-Korea om hier te komen, alleen buitenlandse toeristen. Bizar!
In 1974 deserteerde een Noord-Koreaanse straaljagerpiloot naar Zuid-Korea. Hij vertelde over het in aanbouw zijn van een tunnel van Noord- naar Zuid-Korea. Het duurde tot 1978 voordat de tunnel werd ontdekt. De tunnel ligt 73 meter onder de grond en is 1635 meter lang. We hebben de afdaling gemaakt en 350 meter door de tunnel gelopen tot de plek waar Zuid-Korea een drie-dubbele betonnen muur heeft gebouwd. Bizar!
Als de tunnel afgebouwd had kunnen worden, had Noord-Korea deze kunnen gebruiken voor een verrassingsaanval op Zuid-Korea. Door de tunnel zouden 30.000 manschappen, volledig bewapend, per uur kunnen worden verplaatst. Volgens Noord-Korea werd de tunnel gebruikt voor het delven van kolen. Men denkt dat er naast de al ontdekte tunnels, inmiddels 4, nog enkele tientallen onontdekte tunnels bestaan! Bizar!
De derde tunnel is een toeristische bezienswaardigheid geworden. Je krijgt een helm om je hoofd te beschermen en als je lang bent, zoals ik, moet je gebukt lopen.
Vanaf ‘Dora Observatory’ heb je zicht op Noord-Korea. Toen wij er waren, zag je niet veel. Het was mistig, helaas. Als er wel zicht zou zijn, zouden we het dorp Gijeong Dong hebben moeten zien, ook wel ‘Propoganda Village’ genoemd, omdat het geen inwoners telt en de grote gebouwen de indruk moeten wekken dat Noord-Korea een welvarend land is.
Beide Korea’s hebben gigantische vlaggenmasten staan. Toen Zuid-Korea er eentje neer zette van 100 meter, plaatste Noord-Korea er eentje van 160 meter hoog. Als het regent moet de vlag gestreken worden anders stort de mast in. Bizar!
Zuid-Korea en Noord-Korea hebben een gezamenlijk industrieel complex bij Kaesong, net over de grens in Noord-Korea. In deze fabriek werken 50.000 Noord-Koreanen (voor 70 dollar per maand) en 1000 Zuid-Koreanen (managers). De producten die ze maken zijn voor Zuid-Korea. Bizar!
Ook bezochten we Dorasan Station. Dit is het laatste treinstation voor Noord-Korea. De Zuid-Koreanen hebben het liever over het eerste treinstation naar Noord-Korea! Het station werd gebouwd in 2002 en was een onderdeel van het ’Sunshine Programma’ van de toenmalige Zuid-Koreaanse president om de betrekkingen te verbeteren. De eerste 5 jaar nadat het station was geopend, is het niet gebruikt geweest. Pas in 2007 reed de eerste trein met industriele goederen naar Panmun Station, 16 km verderop in Noord-Korea. Het spoor is nooit in gebruik geweest voor personenvervoer.
Wat mij ook intrigeert zijn de hekken met linten waarop van alles geschreven is in een voor mij onbekende taal. Het zijn herinneringen aan Koreaanse families die hier op een afschuwelijk manier uit elkaar zijn gerukt! Bizar!
De opa van de echtgenoot van Young werkte op het moment van de aanval (1950) in Noord-Korea. Hij en zijn vrouw (die in Zuid-Korea was) hebben elkaar nooit meer gezien! De familie weet niet eens of hij nog leeft. Bizar!
Hopelijk slagen beide Korea’s erin om ooit dichter bij elkaar te komen.
Ik ben echt onder de indruk van alles wat ik heb gezien en heb gelezen over Korea!
We hebben de N Seoul Tower ook nog bezocht. De N staat voor “Namsan”, de berg waarop de toren is gebouwd. Van kilometers afstand is de toren te zien en het biedt het mooiste uitzicht op de stad Seoul. Als het donker is, wordt de toren mooi verlicht.
De toren is een bijzondere plaats geworden voor jonge, toekomstige stellen die hier hun eerste date hebben. Er is dan ook “LOVE TUNNEL” en een heel mooie en romantische plaats, octagon, waar je met elkaar kunt afspreken.
Komend weekend, as zondagavond, reis ik naar mijn 2e thuisland, Sri Lanka. Mijn plan is om met Ruwan naar de gebieden te gaan waar veel mensen slachtoffer geworden zijn van de overstromingen van afgelopen maand mei. Van HHH hebben we 1000 euro kunnen geven voor de slachtoffers hiervan. Ruwan zal me laten zien waar het geld oa voor gebruikt is.
Ook zal ik een Nederlandse jongeman ontmoeten die geboren is in Sri Lanka en nu voor de eerste keer zijn geboorteland zal bezoeken. Wordt dus weer heel bijzonder!
Wordt vervolgd!!
een warme knuffel,
Hermien
giften welkom op:
NL46 INGB 0008 9724 68 tnv H.J. Hoogeveen ovv HHH
-----------------------------------------------------------------------------------
Dear friends,
One week ago we visited South Korea for a few days and also Young.
I know her from the time we both lived in Sri Lanka between 2008 and 2011 where we became friends. Not just friends, we shared a deep passion for people in need. We did a lot of social work together and share a lot of dear memories from this time.
Young also lived in The Netherlands as well for around one and a half year. I was only every now and than in my home country and during the periods we both were in The Netherlands we met each other a few times.
At that time I also organized the Sea Bottom Run (SBR) as a sponsor run simultaneously with the 10K in Bangalore where ProVision Asia (PVA) took part in the wheel chair event. The money I would raise with the SBR was for PVA. Young and her daughter Yoon, who also lived in Amsterdam with her mother, joined the run, making it an international event in the Polder.
We also visited Elburg, a very old fishing village close to our place where Young enjoyed a herring for the first time in her life. We share a lot of sweet memories.
And then, suddenly, we are meeting each other in Seoul. Very, very nice!! I will never forget this special time!! Young is a very good hostess and she showed us a lot of beautiful highlights in Seoul.
We visited Insadong, a very nice and authentic shopping centre. Bukchon Hanok Village is a Korean traditional place in Seoul with a long history. Very nice to walk through this small village. You can rent folkloric costumes and indeed we saw people in these dresses. It seems if you are walking in a period long time ago.
Young invited us, together with her husband, Gil-Bong, to a very special restaurant for a tradional Korean dinner. It was lovely and the taste was great! You would not be pleased if you would have to wash the dishes.
We visited a museum to know more from the history from Korea.
Saturday was reserved for a visit to the DMZ. A rather weird situation. Whereas it is the most militarised border in the world, separating two countries theoretically still at war since in 1953 only a cease fire agreement was signed but no official peace treaty, it is also a popular tourist ‘attraction’.
The DMZ is around 250 km long and 4 km wide, this zone concerns the demilitarised part and was created by agreement between North Korea, China and the UN in 1953, after a war that took over 3 million Korean lives. At first we were shown the Freedom Bridge at Imjingak with the damaged steam train with some 1000 bullet holes as a kind of Korean War relic. After that we moved into the third tunnel using the mono rail.
A hard hat absolutely required and for people with claustrophobia a nogo area. Impressive to see how the North Koreans managed to create this tunnel more than 70 meters deep. If successful it could be used transporting 30.000 soldiers per hour, fully armed readily knocking at the gate of Seoul.
Another phenomenon was Dorasan Train Station. Hope is kept alive that once, after both Koreas are re-united again, trains will run from Seoul to Amsterdam. The Dora observatory is the place where you can actually peek into North Korea (to see the propaganda city of the North Koreans. Big buildings without a living soul around. Just to show how modern they are…). Back in Seoul we walked around a bit and ended up in the Octoberfest for Dinner.
Another highlight was our visit to the N Seoul Tower. The N is from the Namsan mountain where on top the tower is erected. The tower is 236 meter high and it is the first general radio tower, providing TV and radio. The view is amazing! Fortunately there is a cable car.
Of course Young took a picture from us in the Love Tunnel. At the Roof Terrace you can find the “Locks of Love”. This a a popular location for people to hang locks on the fence to symbolize eternal love. There is a special place for young lovers to meet each other for a date, as well. Nice to see!
Thanks to Young we had a grandiose time in South Korea!!
with lots of love,
Hermien
Lieve mensen,
Dik en ik zijn net terug van een paar dagen Zuid-Korea. We hebben Young bezocht die ik heb leren kennen in de periode dat we in Colombo woonden. Heel wat keren zijn we samen op bezoek geweest in het kinderhuis in Wellewatte, Salvation Army (home voor de zwangere vrouwen die hun baby afstaan voor adoptie), en Kusum Sevena (school voor preschool slumkids).
Het bijzondere is dat Young ook nog anderhalf jaar in Amsterdam heeft gewoond om te studeren. Samen met haar dochter Yoon heeft ze mee gedaan aan de ‘Sea Bottom Run’ en met een aantal andere dames, Nicolet en Margreet die we ook kennen vanuit onze Colombo tijd, hebben we haar bezocht in Amsterdam.
Nu waren we dus op bezoek bij haar in Zuid-Korea. We hebben even uitgerekend dat het drie jaar geleden was dat we elkaar voor het laatst gezien hadden.
Wij wonen al een hele tijd in Zuidoost Azië en een tripje naar Zuid-Korea is daarom beter te doen dan vanuit Nederland.
We hebben er geen spijt van! Het was echt geweldig om Young na zo’n lange tijd weer uitgebreid te ontmoeten. Ook hebben we natuurlijk Yoon, Gil-Bong, echtgenoot van Young en de moeder van Young ontmoet. Een heel hartelijk weerzien!!
Het interessante is dat we nu meer weten van de geschiedenis van Korea en die geschiedenis is heftig.
We kwamen s’morgens aan vanuit Bangkok, toch nog 5 uur vliegen, en konden gelukkig vroeg inchecken in het hotel. Even een tukje gedaan en toen stond een paar uur later Young op ons te wachten.
Na een superlange hug gingen we gelijk op pad. Eerst naar Insadong, een heel leuk winkelstraatje met allerlei authentieke winkeltjes en vandaar naar Bukchon Hanok village. Erg leuke straatjes met traditionele huisjes. De bewoners zijn er niet blij mee dat al die toeristen die hun straatjes vullen. Er staan overal bordjes met’ zachtjes praten’ graag. Je kon er ook traditionele kleding huren en er liepen er inderdaad een heel aantal rond.
‘s Avonds nam Young ons mee naar een authentiek Koreaans restaurant waar het eten klaar gemaakt werd op traditionele wijze. Young kan hier natuurlijk uitgebreid over vertellen: hoe je het hoort te eten en welke ingredienten er zijn gebruikt. Het smaakte heerlijk en het zag er erg mooi uit! Zonder haar waren we hier nooit gekomen en hadden we dit heerlijke eten ooit geproefd! Gil-Bong, echtgenoot van Young was er ook bij.
We hadden ook kadootjes meegenomen n.l Venz XL hagelslag en een hele Edammer. Zoals ik al eerder schreef, Young woonde een tijdje in Nederland en toevallig had ze die middag nog gezegd hoe heerlijk de Edammer kaas was, niet wetende dat wij er mee rondliepen.
We hebben een museum bezocht en zo kregen we een beetje een idee van de geschiedenis van Korea. In 1910 werd Korea geannexeerd door Japan tot augustus 1945, toen met de capitulatie van Japan een eind kwam aan de Tweede Wereldoorlog.
Vanwege de aanwezigheid van veel Japanse soldaten in Korea, werd het het principe van ‘troostmeisjes’ ingevoerd. Duizenden jonge Koreaanse vrouwen werden gedwongen om troostmeisje te zijn van een Japanse soldaat. In de praktijk kun je net zo goed spreken van een seksslaaf! Afschuwelijk!!
Young vertelde dat er nog steeds, één keer per week, een paar vrouwen uit die periode, protesteren voor de Japanse ambassade met als doel dat zij eindelijk een spijtbetuiging zouden ontvangen.
Japan ging heel ver in het verdringen van de Koreaanse cultuur. Zo mocht bijvoorbeeld in kranten en op de radio’s de Koreaanse taal niet meer gebruikt worden. Koreaanse monumenten werden verwoest.
Op economisch en industrieel gebied werd er veel verbeterd. De landbouwsector kreeg een flinke duw in de rug, nieuwe technologiën werden geïntroduceerd, de infrastructuur werd verbeterd en ook werd er iets gedaan aan hygiëne en gezondheidszorg.
Op 15 augustus 1945 gaf Japan zich over aan de Geallieerden en kwam er een einde aan deze bezettingsperiode. Tijdens een bespreking in de VS werd besloten om Korea in twee delen op te splitsen. Zuid- Korea kwam onder de VS te staan. Noord-Korea kwam onder het communistische Rusland te vallen.
Het was nooit de bedoeling geweest dat beide Korea’s gescheiden zouden blijven. De Russen werkten niet mee. Nadat de Amerikanen vertrokken vielen de Noord-Koreanen op 25 Juni 1950, met goedkeuring van Rusland en China, Zuid-Korea binnen. Dat was tegen het zere been van Amerika en de Verenigde Naties die in September 1950 Korea binnenvielen bij Incheon. Dat was het begin van een tragische oorlog waar ook Nederlanders meevochten.
In 1953 werd een ‘staakt het vuren’ getekend. Er is dus nog nooit een vredesverdrag getekend en zijn Noord en Zuid-Korea theoretisch nog steeds in oorlog.
De Koreaanse DMZ (afkorting van de De-Militarized Zone) is de bufferzone tussen Noord-Korea en Zuid-Korea en is misschien wel de een van de meest bewapende gebieden ter wereld. In dit streng bewaakte gebied met een lengte van 248 km en 4 km breed staan de Noord- en Zuid-Koreaanse legers tegenover elkaar. Het gebied is niet toegankelijk en ligt vol met landmijnen die niet dodelijk zijn, maar vooral gericht zijn op zwaar letsel van de benen. En juist deze grens is goed voor zo’n 5 miljoen bezoekers per jaar. Onvoorstelbaar, maar de keiharde waarheid. Die bezoekers kijken allen vanaf de Zuid-Koreaanse grens naar het noorden, het land van ‘The Big Leader’, zoals ze Kim Jong-Un plegen te noemen. Bizar!
We hebben dit gebied bezocht en het was echt indrukwekkend. Het is niet toegestaan voor de bevolking van Zuid-Korea om hier te komen, alleen buitenlandse toeristen. Bizar!
In 1974 deserteerde een Noord-Koreaanse straaljagerpiloot naar Zuid-Korea. Hij vertelde over het in aanbouw zijn van een tunnel van Noord- naar Zuid-Korea. Het duurde tot 1978 voordat de tunnel werd ontdekt. De tunnel ligt 73 meter onder de grond en is 1635 meter lang. We hebben de afdaling gemaakt en 350 meter door de tunnel gelopen tot de plek waar Zuid-Korea een drie-dubbele betonnen muur heeft gebouwd. Bizar!
Als de tunnel afgebouwd had kunnen worden, had Noord-Korea deze kunnen gebruiken voor een verrassingsaanval op Zuid-Korea. Door de tunnel zouden 30.000 manschappen, volledig bewapend, per uur kunnen worden verplaatst. Volgens Noord-Korea werd de tunnel gebruikt voor het delven van kolen. Men denkt dat er naast de al ontdekte tunnels, inmiddels 4, nog enkele tientallen onontdekte tunnels bestaan! Bizar!
De derde tunnel is een toeristische bezienswaardigheid geworden. Je krijgt een helm om je hoofd te beschermen en als je lang bent, zoals ik, moet je gebukt lopen.
Vanaf ‘Dora Observatory’ heb je zicht op Noord-Korea. Toen wij er waren, zag je niet veel. Het was mistig, helaas. Als er wel zicht zou zijn, zouden we het dorp Gijeong Dong hebben moeten zien, ook wel ‘Propoganda Village’ genoemd, omdat het geen inwoners telt en de grote gebouwen de indruk moeten wekken dat Noord-Korea een welvarend land is.
Beide Korea’s hebben gigantische vlaggenmasten staan. Toen Zuid-Korea er eentje neer zette van 100 meter, plaatste Noord-Korea er eentje van 160 meter hoog. Als het regent moet de vlag gestreken worden anders stort de mast in. Bizar!
Zuid-Korea en Noord-Korea hebben een gezamenlijk industrieel complex bij Kaesong, net over de grens in Noord-Korea. In deze fabriek werken 50.000 Noord-Koreanen (voor 70 dollar per maand) en 1000 Zuid-Koreanen (managers). De producten die ze maken zijn voor Zuid-Korea. Bizar!
Ook bezochten we Dorasan Station. Dit is het laatste treinstation voor Noord-Korea. De Zuid-Koreanen hebben het liever over het eerste treinstation naar Noord-Korea! Het station werd gebouwd in 2002 en was een onderdeel van het ’Sunshine Programma’ van de toenmalige Zuid-Koreaanse president om de betrekkingen te verbeteren. De eerste 5 jaar nadat het station was geopend, is het niet gebruikt geweest. Pas in 2007 reed de eerste trein met industriele goederen naar Panmun Station, 16 km verderop in Noord-Korea. Het spoor is nooit in gebruik geweest voor personenvervoer.
Wat mij ook intrigeert zijn de hekken met linten waarop van alles geschreven is in een voor mij onbekende taal. Het zijn herinneringen aan Koreaanse families die hier op een afschuwelijk manier uit elkaar zijn gerukt! Bizar!
De opa van de echtgenoot van Young werkte op het moment van de aanval (1950) in Noord-Korea. Hij en zijn vrouw (die in Zuid-Korea was) hebben elkaar nooit meer gezien! De familie weet niet eens of hij nog leeft. Bizar!
Hopelijk slagen beide Korea’s erin om ooit dichter bij elkaar te komen.
Ik ben echt onder de indruk van alles wat ik heb gezien en heb gelezen over Korea!
We hebben de N Seoul Tower ook nog bezocht. De N staat voor “Namsan”, de berg waarop de toren is gebouwd. Van kilometers afstand is de toren te zien en het biedt het mooiste uitzicht op de stad Seoul. Als het donker is, wordt de toren mooi verlicht.
De toren is een bijzondere plaats geworden voor jonge, toekomstige stellen die hier hun eerste date hebben. Er is dan ook “LOVE TUNNEL” en een heel mooie en romantische plaats, octagon, waar je met elkaar kunt afspreken.
Komend weekend, as zondagavond, reis ik naar mijn 2e thuisland, Sri Lanka. Mijn plan is om met Ruwan naar de gebieden te gaan waar veel mensen slachtoffer geworden zijn van de overstromingen van afgelopen maand mei. Van HHH hebben we 1000 euro kunnen geven voor de slachtoffers hiervan. Ruwan zal me laten zien waar het geld oa voor gebruikt is.
Ook zal ik een Nederlandse jongeman ontmoeten die geboren is in Sri Lanka en nu voor de eerste keer zijn geboorteland zal bezoeken. Wordt dus weer heel bijzonder!
Wordt vervolgd!!
een warme knuffel,
Hermien
giften welkom op:
NL46 INGB 0008 9724 68 tnv H.J. Hoogeveen ovv HHH
-----------------------------------------------------------------------------------
Dear friends,
One week ago we visited South Korea for a few days and also Young.
I know her from the time we both lived in Sri Lanka between 2008 and 2011 where we became friends. Not just friends, we shared a deep passion for people in need. We did a lot of social work together and share a lot of dear memories from this time.
Young also lived in The Netherlands as well for around one and a half year. I was only every now and than in my home country and during the periods we both were in The Netherlands we met each other a few times.
At that time I also organized the Sea Bottom Run (SBR) as a sponsor run simultaneously with the 10K in Bangalore where ProVision Asia (PVA) took part in the wheel chair event. The money I would raise with the SBR was for PVA. Young and her daughter Yoon, who also lived in Amsterdam with her mother, joined the run, making it an international event in the Polder.
We also visited Elburg, a very old fishing village close to our place where Young enjoyed a herring for the first time in her life. We share a lot of sweet memories.
And then, suddenly, we are meeting each other in Seoul. Very, very nice!! I will never forget this special time!! Young is a very good hostess and she showed us a lot of beautiful highlights in Seoul.
We visited Insadong, a very nice and authentic shopping centre. Bukchon Hanok Village is a Korean traditional place in Seoul with a long history. Very nice to walk through this small village. You can rent folkloric costumes and indeed we saw people in these dresses. It seems if you are walking in a period long time ago.
Young invited us, together with her husband, Gil-Bong, to a very special restaurant for a tradional Korean dinner. It was lovely and the taste was great! You would not be pleased if you would have to wash the dishes.
We visited a museum to know more from the history from Korea.
Saturday was reserved for a visit to the DMZ. A rather weird situation. Whereas it is the most militarised border in the world, separating two countries theoretically still at war since in 1953 only a cease fire agreement was signed but no official peace treaty, it is also a popular tourist ‘attraction’.
The DMZ is around 250 km long and 4 km wide, this zone concerns the demilitarised part and was created by agreement between North Korea, China and the UN in 1953, after a war that took over 3 million Korean lives. At first we were shown the Freedom Bridge at Imjingak with the damaged steam train with some 1000 bullet holes as a kind of Korean War relic. After that we moved into the third tunnel using the mono rail.
A hard hat absolutely required and for people with claustrophobia a nogo area. Impressive to see how the North Koreans managed to create this tunnel more than 70 meters deep. If successful it could be used transporting 30.000 soldiers per hour, fully armed readily knocking at the gate of Seoul.
Another phenomenon was Dorasan Train Station. Hope is kept alive that once, after both Koreas are re-united again, trains will run from Seoul to Amsterdam. The Dora observatory is the place where you can actually peek into North Korea (to see the propaganda city of the North Koreans. Big buildings without a living soul around. Just to show how modern they are…). Back in Seoul we walked around a bit and ended up in the Octoberfest for Dinner.
Another highlight was our visit to the N Seoul Tower. The N is from the Namsan mountain where on top the tower is erected. The tower is 236 meter high and it is the first general radio tower, providing TV and radio. The view is amazing! Fortunately there is a cable car.
Of course Young took a picture from us in the Love Tunnel. At the Roof Terrace you can find the “Locks of Love”. This a a popular location for people to hang locks on the fence to symbolize eternal love. There is a special place for young lovers to meet each other for a date, as well. Nice to see!
Thanks to Young we had a grandiose time in South Korea!!
with lots of love,
Hermien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
