"Het grote leed van kinderen".
Door: Hermien
Blijf op de hoogte en volg Hermien
28 December 2017 | Thailand, Bangkok
For Enlish translation, scroll down to the second part.
Lieve mensen,
Het leed van kinderen in tehuizen raakt me weer heel diep! Ik heb twee verschillende tehuizen bezocht, van dezelfde organisatie en wat me opvalt is de doffe, trieste blik in de ogen van de kinderen. Kort geleden zag ik op Face Book, een heel vrolijk kindje van 6 maanden. Een grote lach op zijn gelukkige gezichtje. Wat een immens verschil met wat ik zie bij de kinderen in de tehuizen.
Het grote verschil is LIEFDE EN AANDACHT!!
Op mijn vorige blog schreef ik al over het tehuis van ongeveer 25 meisjes waar ik was geweest met Giannini, de eigenaresse van ons appartement. Vorige week ben ik er weer geweest met een groep vrouwen die er allemaal als vrijwilliger werken.
Hartverwarmend om te zien hoe deze vrouwen met de kinderen omgaan. Ze geven liefde en aandacht en dat hebben ze hard nodig. Helaas is dit niet voldoende om deze meisjes een fijne jeugd te geven.
Je ziet het aan de gezichtjes: zelfs als ze een cadeautje krijgen, zijn ze niet echt blij. Deze kinderen missen het belangrijkste en dat is LIEFDE!!
Op eerste Kerstdag (hier wordt Kerst maar op een dag gevierd) zijn Dik en ik ook in het tehuis voor meisjes geweest om samen met een aantal vrijwilligers en hun familie kerst te vieren. Kerst is een feest wat vaak gevierd wordt in familieverband. Deze kinderen hebben geen familie en daarom gaan de vrijwilligers er heen met hun familie om samen met deze meisjes kerstfeest te vieren. Een heel mooie ervaring om dat mee te mogen maken!!
In dit tehuis wonen ongeveer 25 meisjes van 5 jaar tot 15. Van hun 15e tot hun 18e gaan deze kinderen weer naar een andere plek en daarna zijn ze "volwassen" en gaan ze hun eigen weg. De overheid is verantwoordelijk tot de kinderen 18 zijn en dan houdt het gewoon op. Wat een ellende voor veel kinderen.
Mijn plan is om wekelijks, met een aantal van de vaste vrijwilligers, dit tehuis te bezoeken. We gaan knutselen met hen, dat doen ze heel graag en hopelijk kunnen ze hun problemen voor even vergeten.
Wij, ouders van twee geadopteerde kinderen, weten als geen ander hoe belangrijk veilige hechting is voor kinderen. Hechting is nodig om je te ontwikkelen tot een emotioneel, gezonde volwassene. De hechtingsrelatie is een model voor de relaties die het kind in zijn verdere leven aangaat.
Volgens Wikipedia is hechting de duurzame affectieve relatie tussen een kind en één of meer opvoeders.
John Bowlby, grondlegger van de hechtingstheorie, zegt dat gehechtheid niet het gevolg is van ouderlijke zorg, maar dat het een AANGEBOREN behoefte is van ieder kind. Het gedrag van een kind lokt nabijheid, bescherming, en verzorging uit. Als ouders of verzorgers hier positief op reageren, draagt dat bij aan een veilige hechting.
Bij een veilige hechting ontwikkelt het kind basisvertrouwen en basisveiligheid. Een kind dat veilig gehecht is, zoekt de nabijheid van de opvoeder. Het kind voelt zich vrij om nieuwe dingen te onderzoeken en te leren. Het kind heeft er vertrouwen in dat de opvoeder beschikbaar is.
Kinderen die opgroeien in tehuizen missen dit belangrijke aspect en dat heeft gevolgen voor hun latere leven. Als ik deze kinderen observeer, word ik emotioneel en weet ik wat ze missen. Iets dat zo belangrijk is voor hun ontwikkeling!
Een kind dat onveilig gehecht is, heeft geen vertrouwen in anderen en helaas, ook niet inzelf.
In het andere tehuis wonen ongeveer 80 kinderen vanaf baby tot 5 jaar. Ook is er een groep kinderen met een verstandelijke beperking.
Met Margarita, haar heb ik leren kennen tijdens de ladies meeting van Union Church, ga ik 2 keer per week als vrijwilliger werken in dit tehuis. Inmiddels ben ik er al twee keer geweest en heb zelfs een officieel sollicitatie gesprek gehad met een psycholoog, waarbij Margarita fungeerde als tolk. Er werd oa gevraagd naar mijn motivatie en dat is niet zo moeilijk voor mij om uit te leggen. Ik heb gevraagd om te werken bij heel jonge kinderen; dan is de Spaanse taal die ik niet spreek, geen probleem.
De tweede keer hebben we even proef gedraaid. We zijn een extra handje en dat is hard nodig, heb ik al gezien. In één kamer worden zeven kinderen verzorgd door één verzorgster. Dat is een hele klus!! Na een flesje of hapje is er geen tijd voor een kusje, liedje of wat dan ook. De kinderen worden gevoed met het idee: grote stappen, snel thuis! Met andere woorden: het hapje wordt met flinke grote scheppen naar binnen geschoven en dan hup, het bedje in. Gevolg: een huilend kindje.
Ik ging er naar toe, praatte wat en aaide een beetje en gaf het kind een klein speeltje en leidde het zo een beetje af tot het rustig werd. Daarna ging hij lekker slapen.
Dat wordt dus mijn nieuwe job!! Kids een beetje liefde en aandacht geven!!
De verzorgsters werken 24 uur en daarna hebben ze 2 dagen vrij. Ik begrijp natuurlijk dat er geen tijd is voor liefde en aandacht, maar wat afschuwelijk als je leventje zo begint!
De kans is groot dat deze kinderen te maken krijgen met hechtingsproblematiek! En helaas is dat geen probleem dat zo op te lossen is. Het duurt een heel leven lang!!
Sinds 2008 wonen we in het buitenland en ik heb al veel kinderen ontmoet in kindertehuizen. Het raakt me diep als ik zie hoe kinderen moeten (over) leven zonder liefhebbende ouders. Kinderen zijn helaas, de onschuldige slachtoffers, van de problemen van hun ouders die hen het leven hebben gegeven.
Op kerstdag sprak ik met een van de vrijwilligers en ze vertelde me dat er drie zusjes zijn in het girlshome. De jongste is net 4 geworden. De minium leeftijd is eigenlijk 5, maar omdat dit meisje twee zusje heeft, is ze hier geplaatst. Het oudste meisje is al 12jr. Celia, de naam van de vrijwilligster, vertelde me dat er ook nog een baby in een ander tehuis zit!! In dat tehuis ga ik dus werken.
Wat afschuwelijk. Vier kinderen op de wereld zetten en niet voor kunnen zorgen! Deze kinderen zijn onschuldige slachtoffers van de problematiek van hun ouders! Dit raakt me diep!
In de weekenden, als Dik vrij is gaan we op onderzoek uit in Lima. Het is een stad, gebouwd in de woestijn. Al de tijd dat we hier nu zijn, heeft het nog niet geregend!!
Waar wij wonen, wordt er iedere dag gesproeid voor de bomen, planten, bloemen en het gras. Het ziet er dus mooi uit. Als je op FaceBook zit, kun je zo een kijkje nemen op mijn pagina. Daar plaats ik nog wel eens foto's van de omgeving.
Het is dus erg stoffig en dat is in ons appartement goed te merken! Na twee dagen kun je je naam al schrijven in het stof.
Dit is mijn laatste blog van 2017. Wat zal het Nieuwe Jaar ons brengen? Het grappige is dat we twee maanden geleden nog geen idee hadden dat we nu in Peru zuden wonen! Het is een heel bijzondere ervaring! Ik ben er erg blij mee!
Alle mensen die regelmatig mijn blog lezen, wil ik heel graag een Voorspoedig Nieuw Jaar wensen!
Ps. Namens Yuvalok heb ik een bedankbrief ontvangen voor de gift van € 1000 om kerstkado's te kopen. Alle sponsoren, heel hartelijk bedankt voor jullie ondersteuning!!
Lieve groet,
Hermien
-------------------------------------------------
Dear friends,
I like to share something what is hard for me. It is about the grief of children of who are living in children homes. These kids are abandoned by their parents, or their parents cannot take care for them and child protection had sent this children to childrenhomes where they have a better and safe life.
I visited a girlshome where about 28 girls are living. The children are abused and some of them are even sexual abused by their fathers.
It is really heartbreaking to watch these girls. They have to live without the love of parents and family. They feel very lonely if they are growing up and are a little bit older. They know that they have no family.
Giannina, the landlord invited me to visit this home. Weekly she is going to this place and tinkers with the girls. They like it and hopefully they will forget for a few moments their sadness.
Last week I met other ladies who are volunteering in this home. Very nice to see how lovely these women treat the children. They have a loving heart and that is very necessary for these girls.
Due to the parents they cannot live in their own homes. They are innocent, but they are the big victims!
I like to go to this home once a week together with the other ladies. The problem is that I can't speak Spanish, so it is very difficult to make contact with them.
Twice a week I will go to another home to work with very young children. These kids are all less than a year, so the language is not very important. Body language is also good: I can give love and attention. The caretaker, she has to take care for 7 babies, has no time to give love and attention. She has to feed and change nappies all the day and night. They are working for 24 hours and they have 2 days off.
Children who are living in childrenhomes have a big oppertunity to get separation anxiety (desertion). I know this because we adopted two children when they were very young, but even then it is possible to get these problems. This problem will influence the whole life of these children. It is really heartbreaking........
I am very grateful to Margarita. I met her during the ladies meeting in the Union Church. She found this home for me and both we will work as a volunteer twice a week. I look forward to start in the first week of January.
So, I am very happy that I can spend my time in a good way in Lima!!
Wish you and your family a Blessed New Year!!
with love,
Hermien
Lieve mensen,
Het leed van kinderen in tehuizen raakt me weer heel diep! Ik heb twee verschillende tehuizen bezocht, van dezelfde organisatie en wat me opvalt is de doffe, trieste blik in de ogen van de kinderen. Kort geleden zag ik op Face Book, een heel vrolijk kindje van 6 maanden. Een grote lach op zijn gelukkige gezichtje. Wat een immens verschil met wat ik zie bij de kinderen in de tehuizen.
Het grote verschil is LIEFDE EN AANDACHT!!
Op mijn vorige blog schreef ik al over het tehuis van ongeveer 25 meisjes waar ik was geweest met Giannini, de eigenaresse van ons appartement. Vorige week ben ik er weer geweest met een groep vrouwen die er allemaal als vrijwilliger werken.
Hartverwarmend om te zien hoe deze vrouwen met de kinderen omgaan. Ze geven liefde en aandacht en dat hebben ze hard nodig. Helaas is dit niet voldoende om deze meisjes een fijne jeugd te geven.
Je ziet het aan de gezichtjes: zelfs als ze een cadeautje krijgen, zijn ze niet echt blij. Deze kinderen missen het belangrijkste en dat is LIEFDE!!
Op eerste Kerstdag (hier wordt Kerst maar op een dag gevierd) zijn Dik en ik ook in het tehuis voor meisjes geweest om samen met een aantal vrijwilligers en hun familie kerst te vieren. Kerst is een feest wat vaak gevierd wordt in familieverband. Deze kinderen hebben geen familie en daarom gaan de vrijwilligers er heen met hun familie om samen met deze meisjes kerstfeest te vieren. Een heel mooie ervaring om dat mee te mogen maken!!
In dit tehuis wonen ongeveer 25 meisjes van 5 jaar tot 15. Van hun 15e tot hun 18e gaan deze kinderen weer naar een andere plek en daarna zijn ze "volwassen" en gaan ze hun eigen weg. De overheid is verantwoordelijk tot de kinderen 18 zijn en dan houdt het gewoon op. Wat een ellende voor veel kinderen.
Mijn plan is om wekelijks, met een aantal van de vaste vrijwilligers, dit tehuis te bezoeken. We gaan knutselen met hen, dat doen ze heel graag en hopelijk kunnen ze hun problemen voor even vergeten.
Wij, ouders van twee geadopteerde kinderen, weten als geen ander hoe belangrijk veilige hechting is voor kinderen. Hechting is nodig om je te ontwikkelen tot een emotioneel, gezonde volwassene. De hechtingsrelatie is een model voor de relaties die het kind in zijn verdere leven aangaat.
Volgens Wikipedia is hechting de duurzame affectieve relatie tussen een kind en één of meer opvoeders.
John Bowlby, grondlegger van de hechtingstheorie, zegt dat gehechtheid niet het gevolg is van ouderlijke zorg, maar dat het een AANGEBOREN behoefte is van ieder kind. Het gedrag van een kind lokt nabijheid, bescherming, en verzorging uit. Als ouders of verzorgers hier positief op reageren, draagt dat bij aan een veilige hechting.
Bij een veilige hechting ontwikkelt het kind basisvertrouwen en basisveiligheid. Een kind dat veilig gehecht is, zoekt de nabijheid van de opvoeder. Het kind voelt zich vrij om nieuwe dingen te onderzoeken en te leren. Het kind heeft er vertrouwen in dat de opvoeder beschikbaar is.
Kinderen die opgroeien in tehuizen missen dit belangrijke aspect en dat heeft gevolgen voor hun latere leven. Als ik deze kinderen observeer, word ik emotioneel en weet ik wat ze missen. Iets dat zo belangrijk is voor hun ontwikkeling!
Een kind dat onveilig gehecht is, heeft geen vertrouwen in anderen en helaas, ook niet inzelf.
In het andere tehuis wonen ongeveer 80 kinderen vanaf baby tot 5 jaar. Ook is er een groep kinderen met een verstandelijke beperking.
Met Margarita, haar heb ik leren kennen tijdens de ladies meeting van Union Church, ga ik 2 keer per week als vrijwilliger werken in dit tehuis. Inmiddels ben ik er al twee keer geweest en heb zelfs een officieel sollicitatie gesprek gehad met een psycholoog, waarbij Margarita fungeerde als tolk. Er werd oa gevraagd naar mijn motivatie en dat is niet zo moeilijk voor mij om uit te leggen. Ik heb gevraagd om te werken bij heel jonge kinderen; dan is de Spaanse taal die ik niet spreek, geen probleem.
De tweede keer hebben we even proef gedraaid. We zijn een extra handje en dat is hard nodig, heb ik al gezien. In één kamer worden zeven kinderen verzorgd door één verzorgster. Dat is een hele klus!! Na een flesje of hapje is er geen tijd voor een kusje, liedje of wat dan ook. De kinderen worden gevoed met het idee: grote stappen, snel thuis! Met andere woorden: het hapje wordt met flinke grote scheppen naar binnen geschoven en dan hup, het bedje in. Gevolg: een huilend kindje.
Ik ging er naar toe, praatte wat en aaide een beetje en gaf het kind een klein speeltje en leidde het zo een beetje af tot het rustig werd. Daarna ging hij lekker slapen.
Dat wordt dus mijn nieuwe job!! Kids een beetje liefde en aandacht geven!!
De verzorgsters werken 24 uur en daarna hebben ze 2 dagen vrij. Ik begrijp natuurlijk dat er geen tijd is voor liefde en aandacht, maar wat afschuwelijk als je leventje zo begint!
De kans is groot dat deze kinderen te maken krijgen met hechtingsproblematiek! En helaas is dat geen probleem dat zo op te lossen is. Het duurt een heel leven lang!!
Sinds 2008 wonen we in het buitenland en ik heb al veel kinderen ontmoet in kindertehuizen. Het raakt me diep als ik zie hoe kinderen moeten (over) leven zonder liefhebbende ouders. Kinderen zijn helaas, de onschuldige slachtoffers, van de problemen van hun ouders die hen het leven hebben gegeven.
Op kerstdag sprak ik met een van de vrijwilligers en ze vertelde me dat er drie zusjes zijn in het girlshome. De jongste is net 4 geworden. De minium leeftijd is eigenlijk 5, maar omdat dit meisje twee zusje heeft, is ze hier geplaatst. Het oudste meisje is al 12jr. Celia, de naam van de vrijwilligster, vertelde me dat er ook nog een baby in een ander tehuis zit!! In dat tehuis ga ik dus werken.
Wat afschuwelijk. Vier kinderen op de wereld zetten en niet voor kunnen zorgen! Deze kinderen zijn onschuldige slachtoffers van de problematiek van hun ouders! Dit raakt me diep!
In de weekenden, als Dik vrij is gaan we op onderzoek uit in Lima. Het is een stad, gebouwd in de woestijn. Al de tijd dat we hier nu zijn, heeft het nog niet geregend!!
Waar wij wonen, wordt er iedere dag gesproeid voor de bomen, planten, bloemen en het gras. Het ziet er dus mooi uit. Als je op FaceBook zit, kun je zo een kijkje nemen op mijn pagina. Daar plaats ik nog wel eens foto's van de omgeving.
Het is dus erg stoffig en dat is in ons appartement goed te merken! Na twee dagen kun je je naam al schrijven in het stof.
Dit is mijn laatste blog van 2017. Wat zal het Nieuwe Jaar ons brengen? Het grappige is dat we twee maanden geleden nog geen idee hadden dat we nu in Peru zuden wonen! Het is een heel bijzondere ervaring! Ik ben er erg blij mee!
Alle mensen die regelmatig mijn blog lezen, wil ik heel graag een Voorspoedig Nieuw Jaar wensen!
Ps. Namens Yuvalok heb ik een bedankbrief ontvangen voor de gift van € 1000 om kerstkado's te kopen. Alle sponsoren, heel hartelijk bedankt voor jullie ondersteuning!!
Lieve groet,
Hermien
-------------------------------------------------
Dear friends,
I like to share something what is hard for me. It is about the grief of children of who are living in children homes. These kids are abandoned by their parents, or their parents cannot take care for them and child protection had sent this children to childrenhomes where they have a better and safe life.
I visited a girlshome where about 28 girls are living. The children are abused and some of them are even sexual abused by their fathers.
It is really heartbreaking to watch these girls. They have to live without the love of parents and family. They feel very lonely if they are growing up and are a little bit older. They know that they have no family.
Giannina, the landlord invited me to visit this home. Weekly she is going to this place and tinkers with the girls. They like it and hopefully they will forget for a few moments their sadness.
Last week I met other ladies who are volunteering in this home. Very nice to see how lovely these women treat the children. They have a loving heart and that is very necessary for these girls.
Due to the parents they cannot live in their own homes. They are innocent, but they are the big victims!
I like to go to this home once a week together with the other ladies. The problem is that I can't speak Spanish, so it is very difficult to make contact with them.
Twice a week I will go to another home to work with very young children. These kids are all less than a year, so the language is not very important. Body language is also good: I can give love and attention. The caretaker, she has to take care for 7 babies, has no time to give love and attention. She has to feed and change nappies all the day and night. They are working for 24 hours and they have 2 days off.
Children who are living in childrenhomes have a big oppertunity to get separation anxiety (desertion). I know this because we adopted two children when they were very young, but even then it is possible to get these problems. This problem will influence the whole life of these children. It is really heartbreaking........
I am very grateful to Margarita. I met her during the ladies meeting in the Union Church. She found this home for me and both we will work as a volunteer twice a week. I look forward to start in the first week of January.
So, I am very happy that I can spend my time in a good way in Lima!!
Wish you and your family a Blessed New Year!!
with love,
Hermien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
