De eerste drie weken in Lima, Peru

For the translation in English, please scroll down to the second part.

Lieve lezers,

In een korte tijd is er veel gebeurd. Op 17 november 's morgens heel vroeg, eigenlijk midden in de nacht, zijn we naar Dubai gevlogen. Het grappige is dat het vliegtuigpersoneel je "goede morgen" wenst. Dat past dan echt niet bij mijn gevoel!! Na ongeveer 6 uur kwamen we aan in Dubai en 2 uur later stapten we in voor een 15 uur durende vlucht naar Sao Paulo. Daswelevenafzien!

Na een paar uur vertraging, bleek dat we niet mee konden op onze laatste vlucht, want de vlucht was overbooked. Gelukkig werden we in een hotel gedropt op het vliegveld waar we een paar uur konden slapen. Ongeveer 6 uur is het dan nog van Sao Paulo naar Lima, hoofdstad van Peru. Op een gegeven moment heb je echt geen idee meer van tijd. Drie verschillende vluchten en in totaal 27 uur vliegen. Daswelevenafzien!

Aangekomen in Lima leek het even dat onze bagage er niet was. Bij navraag bleek dat onze bagage de avond ervoor al gekomen was. Gelukkig!!
Toen we aankwamen in ons tijdelijk appartement, bleek dat erg vies te zijn. Niet fijn, maar gelukkig gingen we na drie dagen naar het appartement waar we ongeveer tot eind april zullen blijven. Dit huis wordt nu steeds meer ons home, waar we ons beginnen thuis te voelen.

De eerste week was lastig door de flinke jetlag. Tussen Bangkok en Peru is het tijdsverschil 12 uur. Het duurt dan toch wel even voor je biologische klokje in het goede ritme zit. Bovendien voelde ik me echt wel ontheemd.

Inmiddels zijn we een beetje gewend. Via de kerk, de Union Church of Lima, heb ik Gloria leren kennen. Ze is een Peruaanse en spreekt Engels. De taal is echt een obstakel; mensen spreken Spaans en ik dus niet. Er wordt weinig Engels gesproken, dus ik heb geluk dat ik Gloria heb leren kennen. De Union Church is trouwens Engels sprekend en de pastor komt uit Schotland.

Samen met Gloria ben ik naar Liliane Alarcon gegaan. Zij is een heel bewogen pastor en werkt met kinderen uit kansarme families. We hebben afgesproken dat we samen een Kerstfeest gaan organiseren voor ongeveer 35 kansarmekids. Hier noemen ze dat "Chocolattada".
Inmiddels hebben we al kerstkado,s gekocht en ik heb van HHH geld gegeven aan pastor Liliane om lekkere hapjes en drinken te kunnen kopen voor de kids en hun ouders tijdens de " Chocolattada". Inmiddels hebben we daarvoor al 427 euro voor uitgegeven. Ook de buskosten zijn betaald door HHH. De kinderen komen met hun ouders uit een sloppenwijk en reizen dus per bus.

In de Union Church is er een wekelijkse ladies ontmoeting. Met een aantal vrouwen hebben we inmiddels kerstfeest gevierd in een bejaardenhuis. Dit tehuis wordt in stand gehouden door verschillende kerken in Lima. De ouderen worden met liefde verzorgd en dat is mooi om te zien. Het tehuis heet: "Hogar Betania". Op de folder staat een tekst uit Psalmen 71 vers 9 waar staat: " Verstoot mij niet nu ik oud wordt, verlaat mij niet nu mijn kracht bezwijkt".

Ik vind het altijd ontroerend om de ouder wordende mens te zien. Ze vallen zo maar in slaap, zijn afhankelijk en kwetsbaar. Dan is het heel mooi als er op een liefdevolle manier voor hen gezorgd wordt.

Peru is een land waar de bevolking overwegend Katholiek is. In de winkels hoor je overal kerstmuziek en je ziet zomaar ergens in een park een Maria beeld. Het klimaat is ook even wennen voor ons. Op dit moment is het lente en de zomer is in aantocht. Overdag is het ongeveer 20 graden en als de zon erbij komt is zo'n 23 graden. Dat is natuurlijk lekker. 's Avonds doen we een trui aan en ik doe zelfs regelmatig een paar sokken aan! Wij zijn de tropen natuurlijk gewend. We slapen weer onder een ouderwetse deken; al bijna tien jaar liggen we alleen maar onder een laken, dus het is allemaal even anders.

Als je het over ouderwets hebt: we hebben een wasmachine die alleen met koud water wast. Tussendoor kun je hem openen want het is een bovenlader, dus nu gooi ik er maar een paar bakken warm water bij. In de keuken hebben we stromend water, maar alleen koud. En in de koelkast is het erg donker; er gaat geen lichtje aan als je hem opent. We koken op gas uit een fles.
Allemaal even anders, maar alles went. Dat hebben we de afgelopen jaren wel ervaren.

Je kunt hier heerlijk over straat lopen. Er zijn mooie trottoirs en het is er schoon. We wonen vlakbij de kust en het is er super om te wandelen. Bijzonder mooi aangelegd en het is ontspannen om daar te zijn. Het strand is vulkanisch. Grijze stenen die heen en weer rollen als het water komt en gaat. De boulevard ligt op 50 meter hoogte en is gebouwd op de kliffen. Op loopafstand hebben we verschillende winkels, dus we komen echt niets te kort. Je kunt hier zelfs bij de supermarkt verse gebakken broodjes kopen. Ze smaken heerlijk! En is er zelfs kaas te koop en niet eens zo heel duur!

Dik werkt op een elektriciteits centrale, 60 km ten zuiden van Lima. 's Morgens om half 7 wordt hij opgehaald en om half 8 is hij dan op de centrale. Rond half 6 komt hij weer naar huis, maar dan heb je wel anderhalf uur nodig om thuis te komen. Lima is een grote stad met 9 of 10 miljoen mensen. Toch iets anders dan Dronten!

Voor de techneuten onder de lezers: Dik werkt op een elektriciteitscentrale die zich op dit moment in de eindfase van de bouw bevindt. Hij werkt daar met een team van specialisten als commissionings manager voor de inbedrijfstelling van de centrale.

Giannina, de huiseigenaar van ons appartement vertelde dat ze als vrijwilliger werkzaam is in een kindertehuis waar 30 meisjes wonen. Ze nodigde me uit om mee te gaan. Het jongste kimd is net 4 jr. geworden en de oudste is 14. De meisjes zijn slachtoffer van mishandeling door hun ouders. Verschillende meisjes zijn ook sexueel misbruikt. Wat een ellende is dat toch altijd.

Binnen de instelling werken 2 psychologen; de nood is erg groot bij deze jonge meiden. De vrijwilligers knutselen met de meiden en dit keer werden er closetrolletjes geschilderd om er volgende week een kerstboom van te maken. Eens per maand worden de verjaardagen gevierd van de meiden die jarig zijn geweest. Ze krijgen een kadootje en er is taart en drinken. Leuk om te zien hoe de kids hiervan genieten!!

Wat me wel weer opviel was dat deze kids behoefte hebben aan aandacht en een knuffel. Het raakt me altijd weer hoe kinderen moeten zien te overleven zonder liefhebbende ouders! Wat een ellende voor hen en wat komen ze veel tekort!

Tijdens de rit er naar toe, zag ik waar de kids oa vandaan komen. Hutjes zonder toilet, water en elektriciteit. Oei, wat afschuwelijk als daar je wiegje staat!

Als ik dit schrijf zijn we ruim drie weken in Lima. Ongelooflijk hoe snel ik al aan het werk ben!! Dat maakt mijn verblijf in Peru wel heel bijzonder!! Door de jaren heen weet ik dat mijn hart ligt bij kinderen in moeilijke situaties.

Lieve groet,
Hermien

ps. In de maandbrief van 'Yuvalok", school voor sloppenwijkkinderen in Bangalore, lazen we dat er nog giften werden gevraagd om 1350 kerstkado's te kopen. Voor 150 kinderen werd al gezorgd, want in totaal gaan er 1500 kinderen naar school bij 'Yuvalok".
van HHH hebben we een gift kunnen overmaken van 1000 euro!!

Heel graag wil ik alle sponsoren heel hartelijk bedanken. Dankzij jullie giften kunnen we dit samen doen!!

een lieve groet van mij uit Lima,
Hermien

Giften welkom op:
NL 46 INGB 0008 9724 68 tnv H.j. Hoogeveen ovv HHH
----------------------------------------------------

My first three weeks in Lima, Peru.

Dear friends,

An update about our life in Peru.
After a very long trip of three flights and 27 hours in the sky, we touched down in Lima, capital city of Peru. We entered an apartment not cleaned for months, extremely dirty. After such a long voyage, almost 45 hours in total, it does not make you happy having to end up in an apartment where we found black hair between the sheets for example. All who know us, cannot be ours. After three days we found a very nice to live. By far not as we were used in Bangkok, but the location is gorgeous.

An appartment 5 mitues walk to the coastline. I, and when Dik is free from work (which after a 65 hr workweek only in the weekends, knowing he may have to work 6 days a week soon maybe) really enjoy the walking along the coastline. As a matter of fact it is on top of the clifs as the real beach is 50 meters lower. But it is beautiful!!

We visited the Union Church of Lima, where the language is English. When we were transferred from Bangkok to live in Peru for about 5-6 months, I didn't realise the language is Spanish. Not much people are able to speak English, so that is not easy for me. People who are going to the Union Church are speaking English, so I can make contact with them.

I met a few women at the ladies meeting. With about 10 of them we visited an elderly home where we celebrated Christmas.I have been singing Spanish Christmas songs, for the first time in my life. Very nice to see how the caretakers take care in a lovely way!!

The landlord, her name is Giannina, invited me to join her to visit a girlshome where about 30 girls are living from 4 to 15 years. The children are all victims of abuse and sometimes even sexual abuse. Really very sad if you know a little bit from their past. What happened in their past, will have big effects in their later life!!! So sad for them!!

On Thursday December 7, we, Gloria, pastor Leely and her daughter Rachel, did the shopping for "Chocolattada", a Christmas Party for about 35 children. A big part of these children come from a very poor environment. They are living in sheds without any basic needs like water and standard sanitation. Living in these areas comes with lots of family problems like abuse, drugs and alcohol. Nobody would like to start in a crib in those surroundings.

I was able to give Pastor Leely 500 Soles, around 131 Euro. She will purchase food, snacks and drinks for the Christmas Party and pay the bus fees for the children with their parents. The Christmas gifts amounted to 296 Euro. So all together we spent 427 Euro for the "Chocolattada".

Thanks to all the sponsors of "Hermiens Helping Hands"!!!
How great that we are able to do this!!!

I look forward for what is coming in the next few weeks!!

With love,
Hermien