Bye, Bye Peru (deel 1) - Reisverslag uit Bangkok, Thailand van Hermien Linden - WaarBenJij.nu Bye, Bye Peru (deel 1) - Reisverslag uit Bangkok, Thailand van Hermien Linden - WaarBenJij.nu

Bye, Bye Peru (deel 1)

Door: Hermien

Blijf op de hoogte en volg Hermien

29 April 2018 | Thailand, Bangkok

For translation in English, please scroll down to the second part.

Lieve lezers,

En dan zijn we ineens, na ongeveer 45 uur onderweg geweest te zijn, weer terug in Bangkok en als ik dan iemand tegenkom is de groet in het Thai: sawadee ka. Ik was het nog niet vergeten.

Vergeleken met ons appartement in Lima is ons huis in Bangkok best wel luxe en daar genieten we weer van. We hebben een wasmachine die het water opwarmt, warm water in de keuken, een koelkast met een lampje als je de deur opent, een lekkere ruime kamer en een echte stofzuigzuiger.

We denken allebei met heel veel plezier terug aan Lima. Dik had het heel goed naar zijn zin op de elektriciteitscentrale; hij had leuke collega's, maar de dagen waren lang ook al vanwege de drukte op de weg. Dat scheelt bijna anderhalf uur per dag.

Ik had het ook naar mijn zin met de vrouwen van "Semillas de Allegria". Zij willen een beetje liefde en vreugde geven aan de meisjes van het girlshome. Dat doen ze zeker!! Hartverwarmend om te zien!! Ook hier zie je de verdrietige gezichtjes van de meisjes die liefhebbende ouders moeten missen. Dat raakt me steeds weer!

Daarnaast hebben ze me mee genomen naar verschillende musea. Het was altijd gezellig om met deze vrouwen op stap te gaan. Ik heb ervan genoten!!

Met Margarita ging ik twee keer per week naar het kindertehuis waar 80 jonge kinderen wonen die verlaten zijn door hun ouders. Oei, oei........dat werk viel me emotioneel erg zwaar. Ik zag zo veel verdriet en tranen bij deze jonge kinderen.

Via de "Union Church" heb ik ook verschillende vrouwen leren kennen. Het was heel mooi om een keer in de week naar de vrouwenontmoeting te gaan om samen te luisteren en te praten nav een bijbelstudie.

Het was een mooie en bijzondere ervaring die we af konden sluiten met een geweldige reis van een week door een klein stukje van Peru. We zijn naar Cuzco gevlogen dat midden in de Andes ligt.

Cuzco ligt op een hoogte van 3550 meter in het zuid-oosten van Peru. Dat is wel even wennen, die hoogte. Het maakte dat ik hoofdpijn had en misselijk was. Ook merk je dat je heel weining energie hebt. Even wennen dus!

Cuzco was, lang geleden, de hoofdstad van het Inca rijk en later is het overgenomen door de Spanjaarden. Zij braken de meeste tempels van de Inca's af zodat zij daar kerken konden bouwen.
De bouwstijl van de Inca's zorgde ervoor dat de kerken die op de Inca funderingen gebouwd waren, de zware aardbevingen van 1650 en 1950 konden overleven. In en rond de stad zijn nog steeds restanten te vinden van de Inca's. Sinds 1983 staat Cuzco op de Wereld Erfgoed Lijst van UNESCO.

Het is moeilijk voor te stellen dat de meeste bekende Inca ruines verspreid over het huidige Peru, Equador, Bolivia en zelfs Chili in slechts 100 jaar werden gebouwd en dat dit allemaal vanuit Cuzco werd geregeerd. De Inca's waren dan ook een heel goed georganiseerd volk.

Oorspronkelijk zijn ze afkomstig uit de streek rond het Titicacameer (kom ik later nog op terug) en vestigden ze zich in de 13e eeuw in het dal van Cuzco.

De Inca's waren goede architecten; ze bouwden goede forten en steden met tempels en ze wisten land in het hooggebergte te bebouwen door terrassen aan te leggen om er op die manier voor te zorgen dat het regenwater niet gelijk de berg afliep. Machu Picchu is een geweldig mooi voorbeeld.
De muren van stenen gebouwen bestonden uit stenen die zo in elkaar waren gelegd dat cement niet nodig was.

Voor transport werd de lama gebruikt. Lama's kunnen lasten vervoeren tot ongeveer 40 kilogram en per dag kunnen ze 30 kilometer afleggen.

Machu Picchu was wel het hoogtepunt van onze reis. We hebben er twee dagen voor uitgetrokken. De eerste dag met gids en de tweede dag zonder. Alleen de treinreis om er te komen was al fantastisch!!

We vertrokken vanuit Ollantaytambo met de trein naar Aguas Calientes, gelegen bij de rivier aan de voet van Machu Picchu. Dit dorp is volledig gericht op het toerisme en heeft een leuke sfeer. Je kunt dit dorpje alleen met de trein bereiken: het is volledig afgesloten van het landelijk wegennet. De treinrit duurt ongeveer 2 uur en voert langs de Urubamba River met geweldige uitzichten.

Dan nog een busrit van ongeveer 25 minuten via haarspelbochten naar de ingang van Machu Picchu. MP is een stad van de Inca's die nooit door de Spanjaarden is ontdekt en dus ook niet vernietigd is. Natuurlijk staat deze stad sinds 1983 ook op de UNESCO-werelderfgoedlijst.

Men denkt dat er rond het jaar 1440 gestart is met de bouw van deze stad. Tot aan de Spaanse verovering van het gebied in 1532 was de stad bewoond. Er is dus nog veel terug te vinden van de Inca-beschaving. Het ligt eigenlijk niet eens zo hoog: 2162 meter. Te midden van de hoge bergen van de Andes is het een indrukwekkend schouwspel.

Op de tweede dag hebben een stuk van de Inca-trail gelopen: dit is het wereldberoemde pad naar de ruines van Macchu Picchu. Onderweg zie je mooie beplanting en bloemen, geweldige uitzichten en we kwamen zelfs een paar lama's tegen. Officieel is de route 45km lang; iets te veel voor ons!

De Inca's bouwden een zeer uitgebreid netwerk aan wandelpaden, dat reikte van Equador, tot Chili en Argentinie. Cuzco was de kern van dit grote rijk. Een deel van dit netwerk voert langs belangrijke archeologische vindplaatsen van de Inca's zoals de Machu Picchu. Dit pad is de afgelopen 30 jaar populair geworden onder de naam "Inca Trail naar Machu Picchu", waarvan wij dus een (piep) klein stukje hebben gelopen. De natuur is echt schitterend en daar geniet ik enorm van. De uitzichten zijn indrukwekkend!

De volgende dag zijn we met de bus naar Puno gereden. Een tien uur durende rit. Als je in Peru bent, MOET je naar het Titicaca meer en dat ligt vlakbij de stad Puno.

In mijn volgende update kun je hier meer over lezen. Ik wil nog even iets kwijt over armoede. De laatste tien jaar ben ik behoorlijk geconfronteerd met armoede. Als je dit ziet op tv vanuit je comfortabele bank in Nederland, is het toch net even anders dan als je je er midden in begeeft en mensen bezoekt die bv in een sloppenwijk wonen met hun gezin. Het heeft mijn leven behoorlijk veranderd en ik ben heel blij dat ik de mogelijkheid heb om mensen een klein beetje tegemoet te komen. Ik ben ook heel dankbaar dat er mensen zijn die me ondersteunen want SAMEN kun je meer doen dan alleen!!

Als je door de stad Puno rijdt,schrik je van de armoede. Deze stad ziet er vies en onverzorgd uit. Je zou er depri van worden als je daar woont. Ongeveer 40% van de bevolking in Peru leeft onder de armoedegrens. Dat is erg veel en ik begrijp ook dat dat de reden is dat er zoveel kindertehuizen zijn in de hoofdstad Lima. In het kindertehuis waar ik als vrijwilliger aktief was, wonen al 80 kinderen onder de 5 jaar.

Helaas zijn er nog wel 6 of 7 van deze tehuizen in Lima waar kinderen opgevangen worden. Zoals ik al eerder schreef zijn de jonge kinderen achter gelaten door hun ouders; ze zijn op straat of op de vuilnisberg gevonden. Voor ons is dat ongelooflijk!

Armoede is een ingewikkeld probleem en leven in armoede heeft veel gevolgen. Armoede zorgt ervoor dat mensen zich ten diepste hopeloos gaan voelen. Armoede zuigt het geluk uit een mens omdat iemand keer op keer gebrek heeft aan dat wat vervulling geeft. Leven in armoede is meer dan gebrek aan geld, werk, kleding eten of gezondheidzorg.

Armoede is HOPELOOSHEID!! Als je iedere dag niks hebt en niks lijkt te bereiken, dan tast dat je eigenwaarde enorm aan. Je voelt je een mislukkeling!!

Het verschil tussen arm en rijk in Peru begint al vroeg in de jaren van een kind. Als je rijke ouders hebt, ga je naar een dure, prive school waar goed onderwijs wordt geboden. Als je ouders arm zijn, ben je genoodzaakf om gebruik te maken van het onderwijs wat de overheid biedt. Helaas is dat onderwijs maar heel magertjes. Een paar uur per dag, hooguit. Het onderwijs dat wordt gegeven op een prive school, is beter, uitgebreider en geeft veel meer uren dan het onderwijs wat de overheid biedt. Hier begint dus al het grote verschil tussen arm en rijk.

Wat zijn wij in Nederland dan bevoorrecht!! RIJK of ARM, voor alle kinderen is er hetzelfde basisonderwijs!! Daar denk je eigenlijk nooit over na, wel als je voor langere tijd in andere landen verblijft, zoals wij.

Mijn verhaal wordt te lang, dus wordt vervolgd!!
__________________________________________________________

Dear friends,
After a long journey we arrived savely in Bangkok. With three different flights and a travel time of at least 45 hours, you don't know even which day it is.

We have very beautiful memories of our stay in Lima, Peru. With the women of "Semillas de Allegria" I had very nice moments. The days we spend with the girls of the girlshome were great! All these women like to give LOVE and ATTENTION to girls who cannot live with their parents because of big problems in their families. These girls are the victims............. They did nothing wrong.....

The women of this group invited me different times to visit Down Town Lima. It was lovely to spend time with them.

Also my time with Margarita was great. Two times a week we went to the infants home from the same organization as the girlshome. The name is INABIF, unfortunately there are much more homes in Lima for children who have been abandoned by their families. To see these very young children without loving parents was very hard. They are crying in their bed and fall asleep. It made a deep impression!

The time I visited the Womengroup from Union Church was great. Every week they are coming together to study the Bible and talk about it.

We have ended our stay with a nice trip through a small but beautiful piece of Peru. We took a flight to Cuzco. Cuzco is located in the Ndes at an altitude of 3550 meter. It was rhe capital city of the Inca Empire, and is known for its archeological remains and Spanish colonial architecture. Ofcourse we visited Plaza de Armas with arcades, carved balconies and Incan wall ruins.

From Cuzco we went to Ollantaytambo, an Inca archaeological site and located at an altitude of 2792 meter. From Ollantaytambo we took the train to Aquas Callientes in the Urubamba River Valley. WOW!! So beautiful!!

Aquas Callientes is the gateway to the nearby Inca ruins of Machu Picchu. The town center is full of eateries and shops for the tourists. The visit to the Machu Picchu was the highlight of our trip! We visited this place two times; the first time with guide and te second time without. What a special experience........and what a beautiful views!!

The second day we walked a small part of the Inca Trail to the SUNGATE. Very, very beautiful and impressive!!

The next day we went to Puno, close to the Titicaca Lake. I was very shocked to see how the people are living in this city: very shabby houses. If you have to live there, it will make you depressed........ Now I understand better which choices peole has to make if there is no money to take care for your children. It is better to ensure that no children come, of course!!! For me, as an expat, from a totall different world, it is very difficult to understand how these people are living and what choices they are making.

Poverty has big consequenses in life. If you have the possibility to see this with your own eyes and you are open minded, it always has a deep impact. It is quite different to personally experience and see the suffering of people then observing this from your cosy sofa in your home in the Netherlands, watching the world pass by on your TV screen, with coffee and a "stroopwafel" in your hand.

I have seen a lot of sad things since the last 10 years I am living abroad as an expat in less developed countries. It changed my life completely and I am blessed to have the opportunity to make a difference every now and then. I am double blessed when people read my blogs and decide to sponsor me to increase my budget to do more and more. Together we can do so much more!

Next update I will continue.

with love,
Hermien


  • 29 April 2018 - 15:38

    Joke Kip:

    Hoi lieve Hermien en Dik
    Wat indrukwekkend in velerlei opzichten!
    Lieve groet Joke en Joop.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Hermien

Na enkele jaren Sri Lanka, India, Peru en Thailand zijn we, sinds 2019, weer terug in Nederland vanwege onze pensionering. Dat wil niet zeggen dat ik ook met mijn HHH met pensioen ben, integendeel. Nog steeds heb ik goede contacten met twee organisaties in India, Yuvalok (organisatie voor sloppenwijk kinderen) en ProVision Asia (organisatie voor mensen met een beperking) waar ik als vrijwilliger actief was. Waar mogelijk ondersteunen we deze organisaties in Bangalore nog steeds met onze donaties van HHH. Daarnaast heb ik nog verschillende contacten in Colombo (Sri Lanka). Door middel van deze contacten kunnen we nog steeds financiële hulp bieden aan mensen die het hard nodig hebben. Tijdens de Covid pandemie werd/wordt deze groep mensen extra hard geraakt. Onze hulp is ontzettend nodig en ik hoop dat jullie mij willen blijven steunen via HHH. Ik houd jullie op de hoogte en zou dat ook graag doen middels presentaties op (basis) scholen over het leven van sloppenwijk kinderen. Nodig mij uit en ik kom direct! Hartelijke groet, Hermien

Actief sinds 04 Okt. 2008
Verslag gelezen: 580
Totaal aantal bezoekers 564133

Voorgaande reizen:

01 April 2008 - 18 November 2022

Hermien weer terug in Nederland

Landen bezocht: