'MOEDELOOS'
Door: Hermien
Blijf op de hoogte en volg Hermien
13 Oktober 2020 | Nederland, Dronten
Scroll down for translation in English.
Lieve lezers en sponsoren,
Als ik naar het journaal kijk of de krant lees, gaat het bijna alleen maar over Corona of Covid-19 en dat is natuurlijk al een hele tijd zo. Ik kan/wil het woord ‘mondkapje’ eigenlijk niet meer horen. Elke dag krijg je op je bord hoeveel gevallen erbij zijn gekomen, hoeveel er weer in het ziekenhuis belanden met de nadruk op de IC opnames.
We hebben in Nederland erg veel ‘experts’ die elkaar ook nogal eens tegenspreken. Dik had het weleens over onnozelheden op de plekken waar hij werkte en dat was wereldwijd zo ongeveer. Hij vroeg dan: “which part of the word NO you didn’t understand?” Erg vermoeiend dus, net zoals zo’n beetje de meeste berichtgeving over Covid-19.
Maar, hoe je het ook wendt of keert, we hebben ermee te maken en fors ook. Dus, gewoon je aan de regels houden, mondkapje op bij Albert Heijn en anderhalve meter afstand houden. Niet vragen of het wel zin heeft, een beetje vertrouwen in de overheid lijkt mij de beste weg.
Wat ook moedeloosheid oproept is hoe het eraan toegaat in die delen van de wereld die we als ontwikkelingslanden bestempelen. Een paar van die landen ken ik redelijk goed na er kortere of langere tijd gewoond te hebben. Ik heb soms ook weleens het idee dat de lezers van mijn blog ook iets krijgen van: “Daar heb je haar weer”. Zoiets als een gebed zonder end. Mijn verhalen verschillen dan ook niet echt van elkaar en ik verval natuurlijk regelmatig in herhalingen.
Maar duizenden, misschien kan ik beter zeggen, miljoenen mensen in de sloppenwijken vallen ook in herhaling. Iedere dag weer als ze zich ‘s morgens afvragen of ze voor deze dag eten voor hun gezin en zichzelf zullen hebben.
Covid-19 heeft de zaak enorm verslechterd doordat dagloners, daarvan zijn er millioenen in India, niet meer aan het werk kunnen vanwege rigoreuze lockdowns.
Om moedeloos van te worden....... Maar juist daarom wil ik mijn aandacht niet laten verslappen. Ondanks dat we er niet meer wonen, hebben we nog steeds contact met hen die daar dag in dag uit bezig zijn om verlichting te brengen op die plekken waar het er echt heel beroerd aan toe gaat. Zij laten zich niet verslaan door moedeloosheid en daar wil ik mijn, en jullie steentjes, aan blijven bijdragen.
India is absoluut geen Nederland. Dat geldt voor het welvaartsniveau maar ook voor de sociale cohesie. Het kastensysteem is officieel ‘afgeschaft’. Maar in de geest van de samenleving helaas nog niet. En dat maakt dat de drempel tussen arm en rijk hoger is dan je er overheen kunt kijken.
Laten we proberen om ons in te blijven zetten voor al die mensen aan de verkeerde kant van de drempel. Uw en jullie bijdragen, groot en klein, blijven tot steun!!!
Heel hartelijk dank aan alle sponsoren!
Net voor ik deze update wilde plaatsen, ontvingen we een nieuwsbrief van Yuvalok. Mensen die toch al bijna niets hebben, werden kortgeleden getroffen door een behoorlijke overstroming.
Sam Rajshekhar, oprichter van Yuvalok, schreef oa het volgende:
OVERSTROMING
“Tijdens de COVID-19-pandemie kreeg Bangalore in de nacht van 10 op 11 september ongebruikelijke en onverwachte, stormachtige regenbuien te verduren. Om ongeveer 2 uur in het holst van de nacht werden heel veel mensen, waaronder wij, gewekt door het geluid van stromend water. De buurt, op ongeveer een kilometer van onze school, met 325 huizen werd het ergst getroffen.
Gezinnen voelden de vochtigheid in hun kleine slaapkamers, stapten uit hun bed en stonden gelijk met hun voeten in enkeldiep water. Zodra ze de voordeur openden om te zien waar dat allemaal vandaan kwam, werden ze getroffen door een overstroming die hun huis volledig onder water zette. Water steeg tot de hoogte van het aanrecht. De families stonden even later tot aan hun borst in het water.
Twee gezinnen renden de eerste verdieping op naar het huis van één van onze schoolleraren voor onderdak. Vele anderen waadden, om zichzelf in veiligheid te brengen, naar gebouwen met meerdere verdiepingen.
Velen raakten daarbij hun keukengerei, bedden, meubilair, kleding en mobiele telefoons kwijt. We slaagden erin om één foto te krijgen waarop kleding en huishoudelijke spullen op een lege plek waren gedumpt. Er werd natuurlijk nog veel meer opgeruimd door de vuilniswagens van de gemeente. Als organisatie YuvaLok werden we gevraagd om hulp te bieden aan de getroffenen. We waren in staat om 100 van de zwaarst getroffen gezinnen van voedselpakketten te voorzien", aldus de nieuwsbrief.
Lieve mensen, dit is afschuwelijk! Hulp is echt noodzakelijk en daarom blijf ik ‘in herhaling vervallen’.
Nog een stukje uit de YuvaLok Nieuwsbrief:
COVID-19 STRIJDERS TEGEN CORONA
“Eind augustus begonnen we, als reactie op een telefoontje van een vriend, gekookte diners te serveren aan 150 artsen, verpleegsters, ondersteunend personeel en ambulancechauffeurs die zijn toegewezen aan de zorg voor patiënten die getroffen zijn door het Coronavirus in drie overheidsziekenhuizen: Victoria, Bowring en CV Raman.
Dit zijn mannen en vrouwen die vanwege de aard van hun werk niet naar huis kunnen gaan nadat ze hun dagelijkse taak hebben vervuld. Dit is een van de belangrijkste activiteiten waar we heel september bij betrokken zijn geweest en die doorgaan tot eind oktober. We mogen om voor de hand liggende redenen het werkgebied van de ziekenhuizen niet betreden, maar we kregen te horen dat al deze medische stafleden van het eten genieten en dankbaar zijn. Het dieet is beperkt tot alleen rijst, plat brood (Parota), groente en linzen. Ik hoop een aantal van hen over een paar maanden persoonlijk te ontmoeten. We gaan door tot eind oktober”, aldus Sam in de nieuwsbrief.
Het laatste stukje uit de Nieuwsbrief:
ONDERSTEUNING PERSONEEL
“Geschenken en donaties voor personeelssalarissen die tijdens deze pandemie werden ontvangen, bleken een van de grootste wonderen in de geschiedenis van YuvaLok te zijn. Vanwege geldgebrek hadden we 50% van de salarissen van ons personeel voor de maand augustus ingehouden, waaronder leraren, keuken- en ondersteunend personeel, buschauffeurs en het leiderschapsteam.
Met deze fondsen zouden we de salarissen volledig kunnen betalen. Dit laat zien hoe goed en indachtig onze God is. Hij heeft u op het juiste moment aangesteld om in deze enorme behoefte te voorzien. Nogmaals bedankt!”
Donaties zijn super welkom op:
NL46 INGB 0008 9724 68 tnv H.J.Hoogeveen ovv Yuvalok/HHH
Wat vinden jullie van dit blog? Eigenlijk ben ik daar heel nieuwsgierig naar. Reakties zijn dus van harte welkom op mijn website of via mijn emailadres: sailaway@solcon.nl
Gloomy and depressed,
When I look at the News or read the newspaper, it is almost only about Corona or Covid-19 and that has actually been the case for a long time. I can't / don't really want to hear the word "face mask" anymore. Every day you get it on your plate how many cases have been added, how many have been hospitalized with the emphasis on the IC admissions. We have many ‘experts’ in the Netherlands who often contradict each other. Dik sometimes talked about silliness in the places where he worked and that was all the world. He then asked: “which part of the word NO you didn't understand?”. So very tiring, just like most of the reports about Covid-19.
But, anyway you slice it, we have to deal with it, no escape. So, just stick to the rules, put on a face mask at Albert Heijn and keep your distance of five feet. Not asking if it is correct or usefull, just do it. A little trust in the government seems to me the best way.
What also evokes discouragement is how things are going in those parts of the world that we label as developing countries. I know a few of those countries quite well after having lived there for a shorter or longer time. Sometimes I also have the idea that the readers of my blogs get something like: "There it comes again...". Kind of like a prayer without end. My stories don't really differ to much from each other and of course I sometimes lapse into repetitions.
But thousands, maybe I should say, millions of people in the slums repeat themselves every day as they wonder every morning if they will have food for themselves and their children for this day. Covid-19 has made things worse as day laborers, of which there are millions of them in India, are unable to work due to rigorous lockdowns.
Depressing.......
But that is precisely why I do not want to let my attention drop. Despite the fact that Dik and I no longer live there, we still have intensive contact with those who are working there day in and day out to bring relief to those places where things are really bad. They will not let themselves be defeated by despondency and I want to continue to contribute my and your little stones to that.
India is absolutely not the Netherlands. This applies to the level of prosperity but also to social cohesion. The caste system has been officially "abolished". But unfortunately not yet in the spirit of the society. And that means that the treshold or barrier between rich and poor is higher than one can overlook.
Let's try to keep working for all those people on the wrong side of the threshold. Your contributions continue to be of support, however size.
From a YuvaLok newsletter, just received, I would like to share a few parts:
Flood Relief
In the midst of the COVID-19 pandemic, Bangalore city had unusual and unexpected stormy rains on the night of 10/11 September. At about 2 O’clock in the middle of the night many, many people, including us were woken up by the sound of gushing waters. The neighbourhood just about one kilometre from our school with 325 houses had the worst of it. Families while in bed sensed dampness in their small bedrooms and got off their beds finding their feet in ankle deep water. No sooner they opened the front door to see the source of water, they were hit by a flood completely inundating their house. Water rose up to the height of their kitchen platforms, wardrobes and dining tables. The families then found themselves in water right up their chest.
Two families ran up the first floor to the house of one of our school teachers for shelter. Many others waded through the waters to other buildings that had three or four floors to save themselves. In the process, all these houses lost their kitchenware, beds, clothes, mobile phones. We managed to get one picture where clothes and household stuff had been dumped in a vacant spot. There was much more that was cleared by the City Council garbage trucks.
A week later after some of them were able to get back to their houses, in response to a fervent plea we agreed to help with food grains to 100 badly affected families.
COVID-19 Medical Warriors
Late August, in response to a phone call from a friend we began to serve cooked dinners to 150 doctors, nurses, support staff and ambulance drivers who are assigned to take care of patients affected by the Coronavirus in three government hospitals – Victoria, Bowring and CV Raman.
These are men and women because of the nature of their work not able to go home after having completed their day’s duty. This is one of the main activities that we have been involved in all of September and will go on until the end of October. We are not permitted to enter the work area of the hospitals for obvious reasons, but were told that all these medical staff members are enjoying the food and are grateful.
The diet is restricted to only rice, flat bread (Parota), vegetable and lentils. I hope to personally meet some of them in a couple of months. We will continue this service until the end of October.
They are really doing a great job and they deserve our help.
Warm regards,
Hermien
Lieve lezers en sponsoren,
Als ik naar het journaal kijk of de krant lees, gaat het bijna alleen maar over Corona of Covid-19 en dat is natuurlijk al een hele tijd zo. Ik kan/wil het woord ‘mondkapje’ eigenlijk niet meer horen. Elke dag krijg je op je bord hoeveel gevallen erbij zijn gekomen, hoeveel er weer in het ziekenhuis belanden met de nadruk op de IC opnames.
We hebben in Nederland erg veel ‘experts’ die elkaar ook nogal eens tegenspreken. Dik had het weleens over onnozelheden op de plekken waar hij werkte en dat was wereldwijd zo ongeveer. Hij vroeg dan: “which part of the word NO you didn’t understand?” Erg vermoeiend dus, net zoals zo’n beetje de meeste berichtgeving over Covid-19.
Maar, hoe je het ook wendt of keert, we hebben ermee te maken en fors ook. Dus, gewoon je aan de regels houden, mondkapje op bij Albert Heijn en anderhalve meter afstand houden. Niet vragen of het wel zin heeft, een beetje vertrouwen in de overheid lijkt mij de beste weg.
Wat ook moedeloosheid oproept is hoe het eraan toegaat in die delen van de wereld die we als ontwikkelingslanden bestempelen. Een paar van die landen ken ik redelijk goed na er kortere of langere tijd gewoond te hebben. Ik heb soms ook weleens het idee dat de lezers van mijn blog ook iets krijgen van: “Daar heb je haar weer”. Zoiets als een gebed zonder end. Mijn verhalen verschillen dan ook niet echt van elkaar en ik verval natuurlijk regelmatig in herhalingen.
Maar duizenden, misschien kan ik beter zeggen, miljoenen mensen in de sloppenwijken vallen ook in herhaling. Iedere dag weer als ze zich ‘s morgens afvragen of ze voor deze dag eten voor hun gezin en zichzelf zullen hebben.
Covid-19 heeft de zaak enorm verslechterd doordat dagloners, daarvan zijn er millioenen in India, niet meer aan het werk kunnen vanwege rigoreuze lockdowns.
Om moedeloos van te worden....... Maar juist daarom wil ik mijn aandacht niet laten verslappen. Ondanks dat we er niet meer wonen, hebben we nog steeds contact met hen die daar dag in dag uit bezig zijn om verlichting te brengen op die plekken waar het er echt heel beroerd aan toe gaat. Zij laten zich niet verslaan door moedeloosheid en daar wil ik mijn, en jullie steentjes, aan blijven bijdragen.
India is absoluut geen Nederland. Dat geldt voor het welvaartsniveau maar ook voor de sociale cohesie. Het kastensysteem is officieel ‘afgeschaft’. Maar in de geest van de samenleving helaas nog niet. En dat maakt dat de drempel tussen arm en rijk hoger is dan je er overheen kunt kijken.
Laten we proberen om ons in te blijven zetten voor al die mensen aan de verkeerde kant van de drempel. Uw en jullie bijdragen, groot en klein, blijven tot steun!!!
Heel hartelijk dank aan alle sponsoren!
Net voor ik deze update wilde plaatsen, ontvingen we een nieuwsbrief van Yuvalok. Mensen die toch al bijna niets hebben, werden kortgeleden getroffen door een behoorlijke overstroming.
Sam Rajshekhar, oprichter van Yuvalok, schreef oa het volgende:
OVERSTROMING
“Tijdens de COVID-19-pandemie kreeg Bangalore in de nacht van 10 op 11 september ongebruikelijke en onverwachte, stormachtige regenbuien te verduren. Om ongeveer 2 uur in het holst van de nacht werden heel veel mensen, waaronder wij, gewekt door het geluid van stromend water. De buurt, op ongeveer een kilometer van onze school, met 325 huizen werd het ergst getroffen.
Gezinnen voelden de vochtigheid in hun kleine slaapkamers, stapten uit hun bed en stonden gelijk met hun voeten in enkeldiep water. Zodra ze de voordeur openden om te zien waar dat allemaal vandaan kwam, werden ze getroffen door een overstroming die hun huis volledig onder water zette. Water steeg tot de hoogte van het aanrecht. De families stonden even later tot aan hun borst in het water.
Twee gezinnen renden de eerste verdieping op naar het huis van één van onze schoolleraren voor onderdak. Vele anderen waadden, om zichzelf in veiligheid te brengen, naar gebouwen met meerdere verdiepingen.
Velen raakten daarbij hun keukengerei, bedden, meubilair, kleding en mobiele telefoons kwijt. We slaagden erin om één foto te krijgen waarop kleding en huishoudelijke spullen op een lege plek waren gedumpt. Er werd natuurlijk nog veel meer opgeruimd door de vuilniswagens van de gemeente. Als organisatie YuvaLok werden we gevraagd om hulp te bieden aan de getroffenen. We waren in staat om 100 van de zwaarst getroffen gezinnen van voedselpakketten te voorzien", aldus de nieuwsbrief.
Lieve mensen, dit is afschuwelijk! Hulp is echt noodzakelijk en daarom blijf ik ‘in herhaling vervallen’.
Nog een stukje uit de YuvaLok Nieuwsbrief:
COVID-19 STRIJDERS TEGEN CORONA
“Eind augustus begonnen we, als reactie op een telefoontje van een vriend, gekookte diners te serveren aan 150 artsen, verpleegsters, ondersteunend personeel en ambulancechauffeurs die zijn toegewezen aan de zorg voor patiënten die getroffen zijn door het Coronavirus in drie overheidsziekenhuizen: Victoria, Bowring en CV Raman.
Dit zijn mannen en vrouwen die vanwege de aard van hun werk niet naar huis kunnen gaan nadat ze hun dagelijkse taak hebben vervuld. Dit is een van de belangrijkste activiteiten waar we heel september bij betrokken zijn geweest en die doorgaan tot eind oktober. We mogen om voor de hand liggende redenen het werkgebied van de ziekenhuizen niet betreden, maar we kregen te horen dat al deze medische stafleden van het eten genieten en dankbaar zijn. Het dieet is beperkt tot alleen rijst, plat brood (Parota), groente en linzen. Ik hoop een aantal van hen over een paar maanden persoonlijk te ontmoeten. We gaan door tot eind oktober”, aldus Sam in de nieuwsbrief.
Het laatste stukje uit de Nieuwsbrief:
ONDERSTEUNING PERSONEEL
“Geschenken en donaties voor personeelssalarissen die tijdens deze pandemie werden ontvangen, bleken een van de grootste wonderen in de geschiedenis van YuvaLok te zijn. Vanwege geldgebrek hadden we 50% van de salarissen van ons personeel voor de maand augustus ingehouden, waaronder leraren, keuken- en ondersteunend personeel, buschauffeurs en het leiderschapsteam.
Met deze fondsen zouden we de salarissen volledig kunnen betalen. Dit laat zien hoe goed en indachtig onze God is. Hij heeft u op het juiste moment aangesteld om in deze enorme behoefte te voorzien. Nogmaals bedankt!”
Donaties zijn super welkom op:
NL46 INGB 0008 9724 68 tnv H.J.Hoogeveen ovv Yuvalok/HHH
Wat vinden jullie van dit blog? Eigenlijk ben ik daar heel nieuwsgierig naar. Reakties zijn dus van harte welkom op mijn website of via mijn emailadres: sailaway@solcon.nl
Gloomy and depressed,
When I look at the News or read the newspaper, it is almost only about Corona or Covid-19 and that has actually been the case for a long time. I can't / don't really want to hear the word "face mask" anymore. Every day you get it on your plate how many cases have been added, how many have been hospitalized with the emphasis on the IC admissions. We have many ‘experts’ in the Netherlands who often contradict each other. Dik sometimes talked about silliness in the places where he worked and that was all the world. He then asked: “which part of the word NO you didn't understand?”. So very tiring, just like most of the reports about Covid-19.
But, anyway you slice it, we have to deal with it, no escape. So, just stick to the rules, put on a face mask at Albert Heijn and keep your distance of five feet. Not asking if it is correct or usefull, just do it. A little trust in the government seems to me the best way.
What also evokes discouragement is how things are going in those parts of the world that we label as developing countries. I know a few of those countries quite well after having lived there for a shorter or longer time. Sometimes I also have the idea that the readers of my blogs get something like: "There it comes again...". Kind of like a prayer without end. My stories don't really differ to much from each other and of course I sometimes lapse into repetitions.
But thousands, maybe I should say, millions of people in the slums repeat themselves every day as they wonder every morning if they will have food for themselves and their children for this day. Covid-19 has made things worse as day laborers, of which there are millions of them in India, are unable to work due to rigorous lockdowns.
Depressing.......
But that is precisely why I do not want to let my attention drop. Despite the fact that Dik and I no longer live there, we still have intensive contact with those who are working there day in and day out to bring relief to those places where things are really bad. They will not let themselves be defeated by despondency and I want to continue to contribute my and your little stones to that.
India is absolutely not the Netherlands. This applies to the level of prosperity but also to social cohesion. The caste system has been officially "abolished". But unfortunately not yet in the spirit of the society. And that means that the treshold or barrier between rich and poor is higher than one can overlook.
Let's try to keep working for all those people on the wrong side of the threshold. Your contributions continue to be of support, however size.
From a YuvaLok newsletter, just received, I would like to share a few parts:
Flood Relief
In the midst of the COVID-19 pandemic, Bangalore city had unusual and unexpected stormy rains on the night of 10/11 September. At about 2 O’clock in the middle of the night many, many people, including us were woken up by the sound of gushing waters. The neighbourhood just about one kilometre from our school with 325 houses had the worst of it. Families while in bed sensed dampness in their small bedrooms and got off their beds finding their feet in ankle deep water. No sooner they opened the front door to see the source of water, they were hit by a flood completely inundating their house. Water rose up to the height of their kitchen platforms, wardrobes and dining tables. The families then found themselves in water right up their chest.
Two families ran up the first floor to the house of one of our school teachers for shelter. Many others waded through the waters to other buildings that had three or four floors to save themselves. In the process, all these houses lost their kitchenware, beds, clothes, mobile phones. We managed to get one picture where clothes and household stuff had been dumped in a vacant spot. There was much more that was cleared by the City Council garbage trucks.
A week later after some of them were able to get back to their houses, in response to a fervent plea we agreed to help with food grains to 100 badly affected families.
COVID-19 Medical Warriors
Late August, in response to a phone call from a friend we began to serve cooked dinners to 150 doctors, nurses, support staff and ambulance drivers who are assigned to take care of patients affected by the Coronavirus in three government hospitals – Victoria, Bowring and CV Raman.
These are men and women because of the nature of their work not able to go home after having completed their day’s duty. This is one of the main activities that we have been involved in all of September and will go on until the end of October. We are not permitted to enter the work area of the hospitals for obvious reasons, but were told that all these medical staff members are enjoying the food and are grateful.
The diet is restricted to only rice, flat bread (Parota), vegetable and lentils. I hope to personally meet some of them in a couple of months. We will continue this service until the end of October.
They are really doing a great job and they deserve our help.
Warm regards,
Hermien
-
13 Oktober 2020 - 12:08
Hermien Van Der Linden:
Lieve mensen,
Het lukt helaas niet om foto's te plaatsen. Ik probeer het later opnieuw.
hartelijke groet,
Hermien -
13 Oktober 2020 - 17:52
Hermien Van Der Linden:
Hallo allemaal,
Het is nu wel gelukt! Foto's zijn geplaatst!!
Hartelijke groet, Hermien -
13 Oktober 2020 - 21:49
Sanne:
Niet opgeven en je steeds weer laten horen hoor! 'Mooi' om weer een blog te lezen en zo weer even stil te worden gezet! Thanks! Liefs Sanne -
14 Oktober 2020 - 09:02
Van De Pol:
Ik herken het gevoel van moedeloosheid, een gebed zonder einde. Toch is het goed om te blijven werken aan verspreiding van het evangelie, juist in deze tijd. En de wereld wordt steeds harder, ieder voor zich. Mooi dat je je blijft inzetten voor de armste.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
